Dnia 10 kwietnia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2013 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. L. na decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w nieokreślonym przedmiocie postanawia: odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
W dniu [...] stycznia 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wpłynęła skarga sądowa A. L.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 16 stycznia 2013 r. skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi przez dokładne sprecyzowanie, jakiego aktu skarga dotyczy oraz wskazanie organu, który wydał zaskarżony akt. Skarżący nie uczynił zadość powyższemu żądaniu, wobec czego postanowieniem z dnia 6 marca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę A. L.
Pismem z dnia [...] marca 2013 r. skarżący wniósł o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych wskazanych w wezwaniu z dnia 18 stycznia 2013 r. Wyjaśnił, że skarga dotyczy decyzji Naczelnika Urzędu Celnego nr [...] z dnia [...] czerwca 2011 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - zwanej dalej p.p.s.a.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie do treści art. 87 § 1 p.p.s.a., pismo z przedmiotowym wnioskiem wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Jednocześnie należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.) oraz dokonać czynności, której strona nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).
Przystępując do oceny wniosku zaznaczyć należy, że skarżący, składając wniosek o przywrócenie terminu, nie dokonał czynności, której terminowi uchybił, czyli nie sprecyzował, jakiego aktu skarga dotyczy. W ocenie sądu wyjaśnienia takiego nie stanowi oświadczenie zawarte we wniosku. W aktach administracyjnych znajduje się bowiem decyzja Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] czerwca 2011 r., ale o innym numerze niż ten jaki powołuje skarżący, tj. nr [...] (k. 65-68 akt administracyjnych) oraz decyzja o nr [...], jednakże z innej daty niż wskazana przez A. L., tj. 27 sierpnia 2012 r. (k. 84-83 akt administracyjnych).
Nie została zatem spełniona przez skarżącego przesłanka przywrócenia terminu polegająca na obowiązku dokonania czynności, której termin nie został dochowany.
Jednocześnie odnotować należy, że wniosek o przywrócenie terminu powinien zawierać uzasadnienie, w którym strona uprawdopodobni okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu - w tym przypadku - uzupełnienia braków formalnych wskazanych w wezwaniu z dnia 18 stycznia 2013 r. Strona musi więc uwiarygodnić swą staranność, jak również fakt, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu była od niej niezależna.
Analiza wniosku i zaistniała sekwencja zdarzeń pozwala stwierdzić, że strona skarżąca nie uprawdopodobniła spełnienia powyższej przesłanki przywrócenia terminu. W tym zakresie skarżący nie przedstawił żadnych twierdzeń, na podstawie których sąd mógłby miarodajnie ocenić zasadność złożonego przez niego wniosku. Podnoszone przez skarżącego okoliczności nie mogą bowiem stanowić podstawy do uwzględnienia wniosku o przywrócenie uchybionego terminu, gdyż nie sposób uznać opisanych wadliwości postępowania administracyjnego prowadzonego przez organy celne za przeszkodę do uzupełnienia braków formalnych skargi w niniejszej sprawie.
Mając powyższe na uwadze sąd uznał, że uchybienie terminu nie jest następstwem okoliczności od strony skarżącej niezależnych, lecz jest wynikiem niedostatecznej dbałości i staranności w prowadzeniu własnych spraw.
Z przytoczonych wyżej względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w postanowieniu.