Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Ibrom po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. .W. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] kwietnia 2012 r., Nr [...] w przedmiocie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego - w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
A. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego . skargę na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] kwietnia 2012 r., Nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji z dnia [...] stycznia 2012 r., Nr [...], w przedmiocie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego.
W piśmie z dnia 9 lipca 2012 r. skarżący wystąpił z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżący nie uzasadnił powyższego wniosku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270), dalej: p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednocześnie w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności.
Należy podkreślić, że katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia jest zamknięty, zaś obowiązek ich uprawdopodobnienia spoczywa na wnioskodawcy. Sąd jedynie ocenia, czy w istocie wskazana przez stronę szkoda ma znaczny rozmiar lub istnieje niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W tym celu skarżący winien tak określić ewentualną szkodę lub w taki sposób wskazać skutki, które nastąpiłyby w związku z wykonaniem decyzji, by sąd mógł stwierdzić w oparciu o konkretne dane, że wielkość szkody jest znaczna, a skutki trudne do odwrócenia. Jak przyjęto w orzecznictwie, chodzi tu o taką szkodę (majątkową lub niemajątkową), która nie będzie mogła być wyrównana przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia.
W niniejszej sprawie we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, skarżący nie wykazał, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody materialnej lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Skarżący w ogóle nie uzasadnił, w jaki sposób wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje skutki określone w powołanym przepisie. Na poparcie wniosku o wstrzymanie wykonania zakwestionowanego orzeczenia nie przywołał żadnych konkretnych okoliczności, które mogłyby uzasadniać, iż istnieje niebezpieczeństwo wyrządzenia mu znacznej szkody lub spowodowania wobec niego trudnych do odwrócenia skutków. Brak uzasadnienia wniosku uniemożliwia zatem jego merytoryczną ocenę (vide postanowienie NSA z dnia 18 maja 2004 r., sygn. akt FZ 65/04).
Z powyższych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a. odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.