Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wieczorek po rozpoznaniu w dniu 21 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. L., D. L., R. W., J. W., I. L., R. L., D. B., A. B. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z dnia 14 czerwca 2010 r. znak NK.BP.II.0911-206/2010 stwierdzające nieważność uchwały nr XLIV/251/10 Rady Gminy Międzyrzec Podlaski z dnia 10 maja 2010 r. w sprawie wyłączenia z Zespołu Szkół w R. oraz zmiany nazwy i siedziby Publicznego Gimnazjum nr 3 postanawia: umorzyć postępowanie.
Pismem z dnia [...] lipca 2010 r. skarżący wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z dnia 14 czerwca 2010 r. znak NK.BP.II.0911-206/2010. stwierdzające nieważność uchwały nr XLIV/251/10 Rady Gminy Międzyrzec Podlaski z dnia 10 maja 2010 r. w sprawie wyłączenia z Zespołu Szkół w R. oraz zmiany nazwy i siedziby Publicznego Gimnazjum nr 3. Dodatkowo skarżący uznali, że wskazane rozstrzygnięcie nadzorcze dotyczy również uchwały nr XLIV/252/10 Rady Gminy Międzyrzec Podlaski z dnia 10 maja 2010 r. w sprawie rozwiązania Zespołu Szkół w R.
Wojewoda Lubelski wniósł o odrzucenie skargi ze względu na brak legitymacji procesowej skarżących.
Skarżący wezwani do sprecyzowania przedmiotu skargi wskazali w kolejnych pismach, że organem którego działalność dotyczy ich skarga z dnia 6 lipca 2010 r. jest Rada Gminy w Międzyrzecu Podlaskim, a przedmiotem skargi - wskazane wyżej uchwały nr XLIV/251/10 i nr XLIV/252/10 Rady Gminy Międzyrzec Podlaski z dnia 10 maja 2010 r. Jednocześnie skarżący wskazali, że cofają skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z dnia 14 czerwca 2010 r. znak NK.BP.II.0911-206/2010.
W tej sytuacji sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153 poz. 1270 ze zm.) skarżący może cofnąć skargę, zaś cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Sąd nie dostrzega istnienia żadnej z negatywnych przesłanek cofnięcia skargi w przedmiotowej sprawie. Tym samym, wobec skutecznego cofnięcia skargi przez skarżącego, zaszła przesłanka umorzenia postępowania.
Mając powyższe na uwadze, zgodnie z treścią art. 60 oraz art. 161 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.