Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Zalewski po rozpoznaniu w dniu 21 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wojewody na zarządzenie Wójta Gminy z dnia [...] stycznia 2010r., Nr [...], w przedmiocie powierzenia obowiązków Dyrektora Zespołu Szkół Publicznych - w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego zarządzenia postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego zarządzenia.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 8 lipca 2010 r. na zarządzenie Wójta Gminy z dnia [...] stycznia 2010r., Nr [...], w przedmiocie powierzenia obowiązków Dyrektora Zespołu Szkół Publicznych, Wojewoda wniósł również o wstrzymanie wykonania zaskarżonego zarządzenia.
W uzasadnieniu wniosku Wojewoda podniósł, iż wydanie zaskarżonego zarządzenia, jak również związanego z nim zarządzenia Nr [...] Wójta Gminy z dnia [...] stycznia 2010 r. w sprawie udzielenia pełnomocnictwa B. D. - Dyrektorowi Zespołu Szkół Publicznych, doprowadziło do stanu, w którym funkcje Dyrektora w przedmiotowej szkole wykonują dwie osoby: T. P.-K. (Dyrektor) oraz B. D. (pełniąca obowiązki Dyrektora). Taka sytuacja rodzi obawy wyrządzenia znacznej szkody w funkcjonowaniu szkoły a także może spowodować trudne do odwrócenia skutki. Faktyczne istnienie "dwuwładzy" w szkole może powodować trudne do odwrócenia skutki w postaci podejmowania niewłaściwych decyzji, czy zawierania umów dotyczących tego samego przedmiotu przez obydwie wskazane wyżej osoby, co będzie źródłem wątpliwości co do skuteczności takich umów. Skutki te dotykają zarówno uczniów, jak i pracujących w szkole nauczycieli i innych pracowników.
W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy podniósł, iż wbrew twierdzeniom Wojewody nie istnieje żaden stan "dwuwładzy" w Zespole Szkół. Dotychczasowa Dyrektor została zawieszona w pełnieniu obowiązków Zarządzeniem Nr [...] Wójta Gminy z [...] stycznia 2010 r. Zarządzenie to zostało wprawdzie uchylone decyzjami komisji dyscyplinarnych, jednak orzeczenie tych komisji zostały uchylone wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 28 lipca 2010 r. (sygn. akt: III APo 2/10). W związku z tym stan zawieszenia dotychczasowej Dyrektor szkoły nadal trwa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi, Sąd na wniosek skarżącego może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.).
Zawieszenie wykonania zaskarżonego aktu do czasu wydania orzeczenia w sprawie przez sąd administracyjny stanowi formę tzw. ochrony tymczasowej, mającej na celu ochronę skarżącego przed potencjalnym zaistnieniem sytuacji, w którym akt oceniony jako wadliwy przez sąd został już faktycznie wykonany, z czym wiążą się niekorzystne konsekwencje w postaci znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
Jak podkreśla się przy tym w orzecznictwie, ochrona tymczasowa jest niezależna od merytorycznej oceny legalności samego zaskarżonego aktu: "Niezgodność decyzji z prawem, która będzie przedmiotem oceny Sądu I instancji w toku rozprawy, i ochrona tymczasowa wynikająca z art. 61 p.p.s.a. (...) to dwie różne kwestie. O ile pierwsza z nich (kontrola legalności aktu) jest celem postępowania sądowoadministracyjnego, to druga może poprzedzać merytoryczną decyzję sądu i ma odmienną podstawę. Oparcie wniosku o ochronę tymczasową na niezgodności decyzji z prawem, a zwłaszcza rozstrzygnięcia Sądu w tym zakresie, niweczyłoby kontrolę sądową legalności decyzji administracyjnej" (postanowienie NSA z 28 kwietnia 2005r., II OZ 184/05, LEX nr 302251). Podobnie NSA w postanowieniu z 10 lipca 2008 r. (II OZ 741/08; LEX nr 493666): "Celem instytucji wstrzymania wykonania decyzji jest ukształtowanie stosunków do czasu rozpoznania skargi w zakresie zapobieżenia znacznej szkodzie lub trudnym do odwrócenia skutkom, a nie ocena legalności decyzji".