Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak po rozpoznaniu w dniu 21 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. L., D. L., R. W., J. W., R. L., I. L., D. B., A. B. na uchwałę Rady Gminy Nr [...] z dnia [...] maja 2010 r. w sprawie rozwiązania Zespołu Szkół w R. w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały.
Uchwałą Nr [...] z dnia [...] maja 2010 r. w sprawie rozwiązania Zespołu Szkół w R. Rada Gminy rozwiązała Zespół Szkół im. J. K. w R.
Uchwała została zaskarżona do sądu administracyjnego przez grupę wymienionych z imienia i nazwiska rodziców uczniów zespołu szkół. W skardze zawarto również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały do czasu prawomocnego orzeczenia w sprawie.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy wniosła o jej odrzucenie z uwagi na to, że skarżący nie wezwali organu do usunięcia naruszenia prawa.
Postanowieniem z dnia 21 października 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi, Sąd na wniosek skarżącego może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Z kolei w świetle art. 61 § 6 p.p.s.a. wstrzymanie wykonania aktu lub czynności upada w razie wydania przez sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji.
Postanowieniem z dnia 21 października 2010 r. sąd odrzucił skargę w sprawie. W tej sytuacji wobec jednoznacznej treści art. 61 § 6 p.p.s.a. nie ma możliwości orzekania w zakresie wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały. Ewentualne orzeczenie w tym względzie upada w razie wydania przez sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji, takim zaś jest postanowienie odrzucające skargę. Nie można rozstrzygać o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w sytuacji, gdy zapadło już orzeczenie kończące postępowanie w sprawie w I instancji. W efekcie rozpoznawanie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały jest bezprzedmiotowe.
Podobne konkluzje wynikają z uzasadnienia postanowienia NSA z 13 czerwca 2008 r. (II OZ 519/08; LEX nr 493602), choć wydanego w innej konfiguracji procesowej: "Postępowanie wszczęte na skutek zażalenia wniesionego na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego oddalające wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji staje się bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 161 § 1 pkt 3 w zw. z art. 61 § 6 p.p.s.a., jeżeli przed rozpoznaniem tego zażalenia przez Naczelny Sąd Administracyjny zostanie wydane przez sąd pierwszej instancji orzeczenie kończące postępowanie".
Sąd podziela wyrażany w literaturze pogląd, iż bezprzedmiotowość wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu skutkuje jego oddaleniem, a nie umorzeniem postępowania. Wynika to z faktu, że po pierwsze p.p.s.a. podstawę do umorzenia postępowania wskazuje w ściśle określonych przepisach (art. 118 § 2, art. 130 § 1, art. 161, art. 189, art. 282 § 2), wśród których nie ma odwołania do art. 61. Po drugie - wskazane w ustawie wypadki odnoszą się do całkowitego umorzenia postępowania sądowego, podczas gdy postępowanie o ochronę tymczasową jest postępowaniem incydentalnym (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, LEX 2009, wyd. III; teza 3 do art. 61).
W świetle przedstawionych argumentów, wobec bezprzedmiotowości wniosku należało odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały.
Mając powyższe na uwadze sąd, działając na podstawie art. 61 § 3 i § 6 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.