Referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie - Anna Puton-Mazurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2010r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego B. K. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia: odmówić radcy prawnemu B. K. przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej w ramach prawa pomocy.
Wyrokiem z dnia 28 stycznia 2010r. Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę strony skarżącej. W dniu 1 lutego 2010r. skarżąca złożyła wniosek o uzasadnienie wyroku załączając jednocześnie urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, w którym wniosła o ustanowienie radcy prawnego. Postanowieniem z dnia 15 lutego 2010r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie przyznał stronie skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym przez ustanowienie radcy prawnego. Na tej podstawie Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] wyznaczyła dla strony skarżącej radcę prawnego B. K. Wyznaczony radca prawny w dniu 29 marca 2010r. złożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, a w dniu 11 czerwca 2010r. przedstawił wniosek o przyznanie kosztów zastępstwa prawnego w sprawie niniejszej.
Referendarz sądowy stwierdził, co następuje:
Wniosek wyznaczonego radcy prawnego o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu nie zasługuje na uwzględnienie z niżej przytoczonych powodów:
Zgodnie z art. 244 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., w brzmieniu obowiązującym przed zmianą wprowadzoną ustawą z 12 lutego 2010r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów administracyjnych oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 36, poz. 196), ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego stanowi uprawnienie strony do udzielenia pełnomocnictwa wyznaczonemu adwokatowi, radcy prawnemu, doradcy podatkowemu lub rzecznikowi patentowemu bez ponoszenia przez nią wynagrodzenia i wydatków adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Powyższy przepis oznaczał, iż ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika z urzędu w ramach prawa pomocy, a następnie wyznaczenie pełnomocnika przez odpowiedni organ samorządu zawodowego, stanowi jedynie uprawnienie strony do udzielenia pełnomocnictwa, nie jest zatem tożsame z jego udzieleniem. Możliwość skutecznego podejmowania jakichkolwiek czynności w sprawie sądowoadministracyjnej przez wyznaczonego pełnomocnika powstawała zatem z chwilą, gdy strona udzieliła mu stosownego pełnomocnictwa. Natomiast obecnie obowiązujący przepis art. 244 § 2 p.p.s.a., stanowiący, iż ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego w ramach prawa pomocy jest równoznaczne z udzieleniem pełnomocnictwa wszedł w życie z dniem 10 kwietnia 2010r. (art. 5 ustawy z 12 lutego 2010r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów administracyjnych oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
Odnosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy podnieść należy, że zarówno postanowienie o przyznaniu stronie skarżącej prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego, jak i wyznaczenie radcy prawnego przez Radę Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] nastąpiło w czasie obowiązywania przepisu art. 244 § 2 p.p.s.a. w brzmieniu przed zmianą. Dlatego też w piśmie z dnia 17 lutego 2010r. Wojewódzki Sąd Administracyjny zwracając się do Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] o wyznaczenie radcy prawnego dla skarżącej, poinformował o treści art. 244 § 2 p.p.s.a. tj., że ustanowienie radcy prawnego stanowi uprawnienie strony do udzielenia pełnomocnictwa wyznaczonemu radcy prawnemu. W odpowiedzi na powyższe Okręgowa Izba Radców Prawnych w [...] pismem z 9 marca 2010r. poinformowała, iż dla strony został wyznaczony pełnomocnik w osobie radcy prawnego B. K. oraz że wyznaczony radca prawny podejmie czynności w sprawie po udzieleniu mu przez stronę stosownego pełnomocnictwa. Również dokonane przez wyznaczonego radcę prawnego na rzecz strony czynności tj. złożenie w dniu 29 marca 2010r. opinii prawnej o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, zostały podjęte w dacie obowiązywania przepisu art. 244 § 2 p.p.s.a. w brzmieniu przed zmianą. W związku z powyższym, wyznaczony radca prawny podejmując czynności w imieniu skarżącej, powinien przedłożyć przy pierwszej czynności procesowej pełnomocnictwo umocowujące go do reprezentowania strony.