Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Zalewski po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2011 r., nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania sądowego w sprawie III SA/Lu 273/11 dotyczącej przyznania dodatku mieszkaniowego postanawia odrzucić skargę o wznowienie postępowania.
Wyrokiem z dnia 8 września 2011 r., wydanym w sprawie III SA/Lu 273/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2011 r., nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego. Uzasadnienie powyższego wyroku zostało doręczone na adres pełnomocnika z urzędu skarżącej w dniu 28 października 2011 r. Pełnomocnik skarżącej w dniu 2 listopada 2011 r. złożył w sądzie opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od w/w wyroku.
W dniu 5 listopada 2011 r. skarżąca wniosła własnoręcznie sporządzoną skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 8 września 2011 r. sygn. akt III SA/Lu 273/11 oraz skargę o wznowienie postępowania w sprawie III SA/Lu 273/11 dotyczącej przyznania dodatku mieszkaniowego.
W uzasadnieniu skargi o wznowienie postępowania w sprawie III SA/Lu 273/11 będącej przedmiotem badania w niniejszej sprawie, skarżąca podniosła argumenty przemawiające jej zdaniem za tym, iż nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego z matką lecz jednoosobowe gospodarstwo domowe. Wskazała, że sama ponosi opłaty związane z utrzymaniem mieszkania, zaś pokój, który zajmuje wraz z matką jest przedzielony meblościanką. Zdaniem skarżącej całokształt ustaleń, dotyczących jej gospodarstwa domowego, w tym wywiady środowiskowe sporządzane przez pracownika ośrodka pomocy społecznej zawierają zaniedbania, nieścisłości, potwierdzają nieprawdę, w związku z czym są niewiarygodne i nie mogą stanowić dowodu w sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga o wznowienie postępowania podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 270 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., w przypadkach przewidzianych w dziale niniejszym można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem. Stosownie do art. 279 p.p.s.a., skarga o wznowienie postępowania powinna zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, podstawę wznowienia i jej uzasadnienie, okoliczności stwierdzające zachowanie terminu do wniesienia skargi oraz żądanie o uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia. Podstawy wznowienia postępowania zostały wyraźnie wskazane w przepisach art. 271, art. 272 i art. 273 p.p.s.a.
Podkreślić przede wszystkim należy, że wznowienie postępowania jest instytucją wyjątkową, bowiem przysługuje od określonych orzeczeń prawomocnych, kończących postępowanie, opartych na normach określonych w ustawie. Instytucja wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego służy bowiem ponownemu rozpoznaniu i rozstrzygnięciu sprawy zakończonej prawomocnym orzeczeniem w przypadku zajścia ustawowych przyczyn wznowienia.. Z tego względu, stosownie do art. 280 § 1 p.p.s.a., sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia.
W przedmiotowej sprawie skarżąca wniosła skargę o wznowienie postępowania w sprawie, która nie została zakończona prawomocnym orzeczeniem. Wydany w dniu 8 września 2011 r. w sprawie III SA/Lu 273/11 wyrok nie jest jeszcze prawomocny, mimo złożenia przez pełnomocnika strony opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Termin do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi bowiem trzydzieści dni od dnia doręczenia odpisu orzeczenia z uzasadnieniem, co w niniejszej sprawie miało miejsce w dniu 28 października 2011 r. Złożona skarga o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego jest zatem przedwczesna. W związku z powyższym przyjąć należy, że wniesiona przez stronę skarżącą skarga o wznowienie postępowania sądowego podlega odrzuceniu.
Z tych względów oraz na podstawie art. 280 § 1 w związku z art. 270 p.p.s.a., należało orzec jak w postanowieniu.