Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie długu celnego
Sentencja

Dnia 10 kwietnia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Czaja, po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2013 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi U. G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie długu celnego - w zakresie wniosku o przyznanie prawa pomocy postanawia: wniosek skarżącej w przedmiocie przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych pozostawić bez rozpoznania.

Uzasadnienie

U. G. w piśmie z dnia [...] listopada 2012 r., zwróciła się o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W związku z powyższym do skarżącej skierowano wezwanie do wypełnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy i odesłania na adres sądu (bądź złożenia w biurze podawczym sądu), w terminie siedmiu dni od daty otrzymania wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania. Wezwanie zostało doręczone w sposób prawem przewidziany w dniu 27 grudnia 2012 r. (k. 29 akt sprawy), natomiast przesyłkę zawierającą wypełniony formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżąca nadała w urzędzie pocztowym w dniu 4 stycznia 2013 r. (k. 32 akt sprawy).

Zarządzeniem referendarza Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 12 lutego 2013 r. pozostawiono wniosek U. G. bez rozpoznania z uwagi na uchybienie terminowi do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wobec skutecznego wniesienia przez skarżącą sprzeciwu od zarządzenia referendarza sądowego, złożony wniosek o przyznanie prawa pomocy podlegał rozpatrzeniu przez sąd stosownie do treści art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.).

Zgodnie z art. art. 257 p.p.s.a. wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym formularzu lub, którego braków strona nie uzupełniła w zakreślonym terminie, pozostawia się bez rozpoznania.

Z akt sprawy wynika, że mimo prawidłowego wezwania do wypełnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy, skarżąca w wyznaczonym terminie go nie nadesłała. Termin ten upływał w dniu 3 stycznia 2013 r., podczas gdy skarżąca odpowiedziała na wezwanie dopiero w dniu 4 stycznia 2013 r. Nie ulega zatem wątpliwości, że stosownie do art. 257 p.p.s.a. istniały przesłanki do pozostawienia wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy bez rozpatrzenia.

W ocenie sądu przedstawiona w treści sprzeciwu argumentacja skarżącej kwestionująca datę odebrania przesyłki zawierającej wezwanie do wypełnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy jest bezzasadna. W aktach sprawy znajduje się bowiem potwierdzenie odbioru powyższej przesyłki, na którym widnieje podpis W. G., teścia skarżącej oraz odnotowana przez niego data "27 grudnia 2013". Datę tę potwierdził również, pracownik poczty wydający przesyłkę. Zatem brak jest podstaw do zakwestionowania prawidłowości doręczenia wezwania do wypełnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy.

Mając zatem na uwadze, że skarżąca mimo prawidłowego doręczenia wezwania do wypełnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy, przesłania stosownego druku i prawidłowego pouczenia o skutkach niezastosowania się do wezwania, nie złożyła wypełnionego urzędowego formularzu wniosku o prawo pomocy w terminie określonym w wezwaniu, na podstawie art. 257 w zw. z art. 260 p.p.s.a., orzeczono jak w postanowieniu.

Strona 1/1