Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Zalewski po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. K. M. J., E. B., E. S., M. M. na uchwałę Rady Miasta z dnia 30 stycznia 2012 r., Nr XV/164/12 w przedmiocie zamiaru rozpoczęcia likwidacji Gimnazjum Nr 3 wchodzącego w skład Zespołu Szkół Ogólnokształcących Nr 3 postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia opłaty od skargi.
E. K., M. J., E. B., E. S., M. M. wniosły do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na uchwałę Rady Miasta z dnia 30 stycznia 2012 r., Nr XV/164/12, w przedmiocie zamiaru rozpoczęcia likwidacji Gimnazjum Nr 3 wchodzącego w skład Zespołu Szkół Ogólnokształcących Nr 3 .
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału III Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 30 października 2012 r., na podstawie art. 220 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), dalej: p.p.s.a., skarżące wezwano do uiszczenia solidarnie wpisu sądowego w wysokości 300 zł, stosownie do § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193), w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.
Pomimo upływu wyznaczonego terminu żadna ze skarżących nie uiściła wpisu.
Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a. odrzucił skargę E.K., M. J., E. B., E. S. i M. M. na uchwałę Rady Miasta z dnia 30 stycznia 2012 r., Nr XV/164/12, w przedmiocie zamiaru rozpoczęcia likwidacji Gimnazjum Nr 3 wchodzącego w skład Zespołu Szkół Ogólnokształcących Nr 3 .
Pismem z dnia 16 stycznia 2013 r. M. J. wystąpiła do sądu o przywrócenie terminu do wniesienia opłaty od skargi uiszczając jednocześnie opłatę. W uzasadnieniu ww. pisma wyjaśniła, że nie otrzymała zarządzenia o podziale sprawy na dwie, a istnienie dwóch sygnatur potraktowała jako pomyłkę. Dopiero 9 stycznia 2013 r., po odbyciu rozmowy telefonicznej z pełnomocnikiem dowiedziała się o podziale sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuję:
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270 z późn. zm.), zwanej dalej p.p.s.a., czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednocześnie jednak art. 86 § 1 p.p.s.a. stanowi, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Z art. 87 p.p.s.a. wynika, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (§ 1), w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2), równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).
Na wstępie zaznaczyć należy, że przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, jeżeli strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Zatem przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie NSA z dnia 2 marca 2012 r. w sprawie sygn. II OZ 135/12)
M. J. w uzasadnieniu wniosku stwierdziła, że do uzyskania telefonicznej informacji od pełnomocnika w dniu 9 stycznia 2013 r. uznawała istnienie dwóch sygnatur za pomyłkę. Trudno jest zatem mówić o zachowaniu należytej staranności. Jeżeli skarżąca miała wątpliwości, to winna była zasięgnąć informacji co do swoich obowiązków w postępowaniu. Brak działań w tym zakresie pozwala na przyjęcie stanowiska, iż skarżąca nie wykazała się należytą starannością w dbaniu o swoje interesy, a co za tym idzie nie można uznać, że uchybienie terminu nastąpiło bez jej winy (por. postanowienie NSA 23 stycznia 2013 r. w sprawie sygn. I OZ 9/13).
Mając powyższe na względzie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.