Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Anna Puton-Mazurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego A. C. o przyznanie tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu wynagrodzenia za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnymi i zwrot niezbędnych, udokumentowanych wydatków w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za usunięcie i przechowywanie pojazdu postanawia: przyznać radcy prawnemu A. C. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu wynagrodzenie za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w kwocie 1.107 zł (jeden tysiąc i sto siedem złotych), w tym 207 zł (dwieście siedem złotych) należnego podatku od towarów i usług oraz kwotę 300,88 zł (trzysta złotych i osiemdziesiąt osiem groszy) z tytułu zwrotu niezbędnych, udokumentowanych wydatków.
Postanowieniem z dnia 24 września 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie przyznał stronie skarżącej prawo pomocy w zakresie całkowitym przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego. Na tej podstawie Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] wyznaczyła dla strony skarżącej radcę prawnego A. C.
Wyznaczony pełnomocnik brał udział w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji i z tego tytułu postanowieniem sądu z dnia 12 marca 2015 r. zostało mu przyznane wynagrodzenie.
W dniu 9 czerwca 2015 r. do sądu wpłynęła sporządzona przez pełnomocnika strony skarżącej skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 12 marca 2015 r. W złożonej skardze kasacyjnej wyznaczony pełnomocnik zawarł również wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oświadczając, że wynagrodzenie za udzieloną pomoc prawną nie zostało opłacone w całości, ani w części.
Wyrokiem z dnia 25 maja 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił wniesioną skargę kasacyjną. Pełnomocnik strony, jak wynika z protokołu rozprawy brał udział w rozprawie przed Naczelnym Sadem Administracyjnym w dniu 25 maja 2017 r. Pismem z 26 maja 2017 r. pełnomocnik strony ponownie wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w związku z reprezentacją strony w postępowaniu przed sądem administracyjnym w drugiej instancji w kwocie 900 zł + VAT oraz zwrot niezbędnych wydatków poniesionych na dojazd na rozprawę przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w kwocie 300,88 zł.
Referendarz sądowy stwierdził, co następuje:
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., wyznaczony radca prawny [...] otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych [...] w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Stosownie do § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1715), dalej jako rozporządzenie, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: 1)opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz 2)niezbędne i udokumentowane wydatki radcy prawnego ustanowionego z urzędu.
W postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji, opłata za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wynosi stosownie do § 21 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia - 75 % opłaty określonej w pkt 1, a jeżeli w drugiej instancji sprawy nie prowadził ten sam radca prawny 100 % tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Ustalając wysokość wynagrodzenia radcy prawnego ustanowionego z urzędu należy mieć na względzie, że w przedmiotowej sprawie przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna, a więc zastosowanie będzie miał § 21 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia, zgodnie z którym w takim przypadku należną opłatę oblicza się na podstawie § 8. Przy wartości przedmiotu sprawy wynikającej z akt sprawy (wynoszącej 8.063 zł) należy zastosować stawkę wynagrodzenia z § 8 pkt 4 rozporządzenia. Zgodnie z powołanym unormowaniem przy wartości przedmiotu sprawy powyżej 5.000 zł do 10.000 zł opłata radcy prawnego wynosi 1.200 zł. Zatem wynagrodzenie radcy prawnego za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed NSA, który brał udział w postępowaniu przed sądem w pierwszej instancji, wynosi 900 zł netto (75% x 1.200 zł = 900 zł). Wynagrodzenie to należy powiększyć o stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23 %, zgodnie z § 4 ust. 3 rozporządzenia w związku z art. 41 ust. 1 i art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U z 2017 r., poz. 1221 ze zm.). Stąd kwota należna pełnomocnikowi z tytułu jego wynagrodzenia wynosi 1.107 złotych (900 zł + 207 zł należnego podatku od towarów i usług).
W ocenie referendarza na uwzględnienie zasługuje również wniosek w części dotyczącej zwrotu niezbędnych, udokumentowanych wydatków. Za pismem z 18 grudnia 2017 r. pełnomocnik udokumentował koszt dojazdu samochodem osobowym na rozprawę przed Naczelnym Sądem Administracyjnym i drogi powrotnej w wysokości 300,88 zł. Wydatek ten odpowiada iloczynowi przejechanych kilometrów na trasie [...] i stawce za 1 kilometr przebiegu pojazdu o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3, określonej § 2 pkt 1 lit. b rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271) - wynoszącej 0,8358 zł (2 x 180 km x 0,8358 zł = 300,88 zł). Kwota ta nie została powiększona o podatek od towarów i usług, ponieważ zgodnie z przywołanym wyżej unormowaniem § 4 ust. 3 rozporządzenia, podwyższeniu takiemu podlegają jedynie opłaty za czynności (a nie wydatki) pełnomocnika z urzędu.
Mając na uwadze powyższe należało orzec, jak na wstępie.
Art. 210.
§ 1.