Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wieczorek po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. Ś. i A. Ś. na decyzję Wojewody z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji o odmowie przyznania osobie bezrobotnej zwrotnej pomocy państwa w spłacie kredytu mieszkaniowego postanawia: odrzucić skargę A. Ś.
Małżonkowie M. i A. Ś. wnieśli wspólnie skargę na decyzję Wojewody z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji o odmowie przyznania osobie bezrobotnej zwrotnej pomocy państwa w spłacie kredytu mieszkaniowego.
Wniosek o przyznanie pomocy złożyła w dniu 30 września 2009 r. M. Ś. i wobec niej została wydana decyzja organu I instancji oraz zaskarżona do sądu decyzja Wojewody z dnia [...] lutego 2010 r.
W tym stanie sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej jako ppsa) - uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Stosownie do § 2 tego przepisu - uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
Tym samym A. Ś., aby mógł skutecznie wnieść skargę na decyzję, która nie dotyczy jego sprawy, lecz jego żony, musiałby wykazać własny interes prawny.
W orzecznictwie przyjmuje się, że interes prawny podmiotu wnoszącego skargę do sądu przejawia się w tym, że działa on bezpośrednio we własnym imieniu i ma roszczenie o przyznanie uprawnienia lub zwolnienie z nałożonego obowiązku.
Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 19 czerwca 2009 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych udzielonych osobom, które utraciły pracę (Dz. U. nr 115 poz. 964) w tym np. jej art. 6 ust. 1, pomoc przyznawana jest na wniosek uprawnionego złożony według wzoru. Tym samym stroną postępowania w sprawie pomocy jest jedynie wnioskodawca, a nie jego rodzina, w tym małżonek czy dzieci, choćby pomoc ta miała być wykorzystana dla dobra innych członków rodziny, co będzie zjawiskiem bardzo częstym.
Skoro zatem A. Ś. podpisywał jedynie pisma wraz z żoną, jednak sam nie występował o przyznanie mu pomocy, nie można uznać, że wnosząc skargę, we własnym imieniu realizuje jakieś własne prawo, lecz jedynie, że wspiera żonę w jej sprawie. Tym samym nie mógł on wnieść samodzielnie skargi do sądu.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ppsa, Sąd orzekł jak w postanowieniu.