Dnia 8 listopada 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Szymon Widłak po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2012 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi PW na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego poprzez umieszczenie reklamy bez zezwolenia postanawia : wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji
Pismem z dnia 28 września 2012 r. strona wraz ze skargą na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego poprzez umieszczenie reklamy bez zezwolenia, złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że łączna kwota należności w niniejszej sprawie wynosi ok. 57.000 zł, zaś łącznie z innymi nałożonymi na stronę karami wynosi blisko 90.000 zł. Egzekucja nałożonej kary zagraża podstawowemu funkcjonowaniu firmy, spowoduje konieczność ograniczenia i restrukturyzacji zatrudnieni. Wykonanie decyzji może także pozbawić stronę płynności finansowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że podstawą prawną rozpoznania wskazanego wniosku jest przepis art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.), stanowiący że wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Zaskarżona decyzja jest zatem wykonalna i mimo zaskarżenia do sądu może stać się przedmiotem postępowania egzekucyjnego. Wyjątek od tej zasady statuuje art. 61 § 3 tej ustawy, w myśl którego w przypadku, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie tego aktu lub czynności w całości lub w części, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Rozstrzygając zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a. Sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zgodnie z poglądami doktryny i orzecznictwa przy rozpoznawaniu przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody należy w szczególności przyjąć, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
W ocenie Sądu wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji jest zasadny.
Wprawdzie świadczenie pieniężne, wokół spełnienia którego toczy się spór w niniejszej sprawie jest z natury rzeczy świadczeniem odwracalnym, jednakże rozważając skutki zapłaty należności, należało mieć na uwadze jej wysokość, która wynosi tylko w tej jednej sprawie blisko 60.000 zł. Sąd podziela argumenty strony, że przymusowe wykonanie zaskarżonych decyzji może spowodować nieodwracalne skutki w majątku strony, zwłaszcza może zagrozić istnieniu firmy.
Z powyższych względów, na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji.