Dnia 29 września 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Szymon Widłak po rozpoznaniu w dniu 29 września 2016 roku, na posiedzeniu niejawnym, sprawy ze skargi R. P. na postanowienie Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w P. z dnia [...] lutego 2015 r., nr [...], w przedmiocie niedopuszczalności wniesienia zażalenia na pismo w sprawie pozostawienia wniosku o przyznanie płatności na 2010 rok bez rozpoznania w części postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 10 czerwca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę na postanowienie Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w P. z dnia [...] lutego 2015 r. w przedmiocie niedopuszczalności wniesienia zażalenia na pismo w sprawie pozostawienia wniosku o przyznanie płatności na 2010 rok bez rozpoznania.
W piśmie procesowym z dnia [...] lipca 2015 r. skarżący zawarł skargę kasacyjną od powyższego postanowienia tut. Sądu, wnosząc o jego uchylenie w całości jako "nielegalnego".
Jednocześnie strona wystąpiła o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 18 listopada 2015 r. odmówił przyznania skarżącemu prawa pomocy. Zażalenie na to postanowienie zostało oddalone przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 16 marca 2016 r., sygn. akt II GZ 170/16.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: "P.p.s.a."), w stanie prawnym znajdującym zastosowanie w niniejszej sprawie, od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Wojewódzki sąd administracyjny, o czym stanowi już art. 178 P.p.s.a., odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Skarga kasacyjna jest najbardziej sformalizowanym środkiem prawnym przewidzianym w ustawie - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Świadczy o tym zarówno istnienie tzw. przymusu adwokackiego, który oznacza, iż skarga kasacyjna powinna być sporządzona, to jest napisana i podpisana, przez adwokata lub radcę prawnego (art. 175 § 1 P.p.s.a.), a także szczególne wymogi dotyczące formy i treści tego środka odwoławczego. Otóż art. 176 P.p.s.a. stanowi, że skarga kasacyjna powinna czynić zadość - po pierwsze - wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym i - po drugie - zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części oraz przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, a także wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. Zgodnie z art. 174 P.p.s.a. skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie; 2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
W świetle art. 177a P.p.s.a. jeżeli skarga kasacyjna nie spełnia wymagań przewidzianych w art. 176 P.p.s.a., innych niż przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, przewodniczący wzywa stronę do usunięcia braków w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi.
W okolicznościach niniejszej sprawy skarżący nie sformułował w treści pisma obejmującego skargę kasacyjną podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia, co czyni ją niedopuszczalną, bez wzywania o uzupełnienie tego braku.
Co więcej, wniesiona przez stronę skarga kasacyjna, pomimo prawidłowego pouczenia w piśmie sądowym z dnia 12 czerwca 2015 r. o konieczności jej sporządzenia przez profesjonalnego pełnomocnika (adwokata lub radcę prawnego), została sporządzona przez nią osobiście, co także czyni ją niedopuszczalną.
W tym stanie rzeczy Sąd orzekł, na podstawie art. 178 P.p.s.a., jak w sentencji postanowienia.