Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marzenna Kosewska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Górecka Sędzia WSA Beata Sokołowska po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku R.P. o wyłącznie od orzekania sędziego sprawozdawcy Barbary Koś w sprawie ze skargi R.P. na postanowienie Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w P. z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej postanawia oddalić wniosek
Postanowieniem z dnia 10 września 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę R.P. na postanowienie Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w P. z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...], w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej.
W piśmie procesowym z dnia [...] września 2013 r., obejmującym skargę kasacyjną od powyższego orzeczenia, skarżący wniósł o wyłączenie ze sprawy "autora zaskarżonego postanowienia", albowiem - w jego ocenie - zachodzą uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności. W uzasadnieniu skarżący wskazał, iż postępowanie WSA w Poznaniu odmawiające zwolnienia jego osoby od wpisu od skargi i następnie odrzucenie jego skargi jest nadużyciem prawa na szkodę skarżącego.
W związku ze złożonym wnioskiem sędzia WSA Barbara Koś złożyła pisemne oświadczenie, w którym wskazała, że nie zachodzą żadne okoliczności określone w art. 18 i art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. dalej: p.p.s.a.), mogące wywołać uzasadnione wątpliwości co do jej bezstronności w sprawie skarżącego R.P.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 18 § 1 p.p.s.a., sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy: w sprawach w których jest stroną lub pozostaje z jedną z nich w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje na jego prawa lub obowiązki; w sprawach swojego małżonka, krewnych lub powinowatych w linii prostej, krewnych bocznych do czwartego stopnia i powinowatych bocznych do drugiego stopnia; w sprawach osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli; w sprawach w których był lub jest jeszcze pełnomocnikiem jednej ze stron; w sprawach, w których świadczył usługi prawne na rzecz jednej ze stron lub jakiekolwiek inne usługi związane ze sprawą; w sprawach, w których brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, jak też w sprawach o ważność aktu prawnego z jego udziałem sporządzonego lub przez niego rozpoznanego oraz w sprawach, w których występował jako prokurator; w sprawach dotyczących skargi na decyzję albo postanowienie, jeżeli w prowadzonym wcześniej postępowaniu w sprawie brał udział w wydaniu wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie; a także w sprawach, w których brał udział w rozstrzyganiu sprawy w organach administracji publicznej.
Stosownie natomiast do treści art. 19 p.p.s.a., niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 18, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Wniosek o wyłączenie sędziego strona zgłasza na piśmie lub ustnie do protokołu posiedzenia w sądzie, w którym sprawa się toczy, uprawdopodabniając przyczyny wyłączenia (art. 20 § 1 p.p.s.a.).
Należy wskazać, że wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego musi być poprzedzone złożeniem wyjaśnień przez sędziego, którego wniosek dotyczy. Z treści oświadczenia złożonego do akt sprawy przez sędziego WSA Barbarę Koś nie wynika, by w niniejszej sprawie zachodziły okoliczności wymienione w art. 18 p.p.s.a. lub inne, które mogłyby wywołać uzasadnione wątpliwości co do jej bezstronności. Jak stwierdzono zaś w orzecznictwie sądowym, autorytet moralny sędziego przemawia za wiarygodnością złożonego przezeń wyjaśnienia i jeśli strona żądająca wyłączenia zaprzecza prawdziwości, obowiązana jest wskazać i udowodnić okoliczności, które podważałyby wiarygodność oświadczenia sędziego (zob.: postanowienie SN z dnia 25 sierpnia 1971 r., sygn. akt I CZ 121/71, publ.: OSN 1972, poz. 55). Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela także pogląd wyrażony w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, iż skoro sędzia, którego przedmiotowy wniosek dotyczy, złożył oświadczenie, że nie zachodzą żadne okoliczności określone w art. 18 i art. 19 p.p.s.a., dające podstawę do wyłączenia od rozpoznawania w niniejszej sprawie, a prawdziwość tego oświadczenia nie budzi żadnych wątpliwości, to wniosek o jego wyłączenie nie zasługuje na uwzględnienie (por.: postanowienie NSA z dnia 11 stycznia 2007 r., sygn. akt II OZ 1474/06, postanowienie NSA z dnia 19 czerwca 2008 r., sygn. akt I OZ 441/08; postanowienie NSA z dnia 12 maja 2010 r., sygn. akt I OZ 332/10; postanowienie NSA z dnia 13 kwietnia 2012 r., sygn. akt II OZ 259/12 - publ.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Należy dodać, że z art. 19 p.p.s.a. wynika, iż okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie musi być uzasadniona, co wiąże się z przedstawieniem odpowiedniej argumentacji.
Podkreślić należy, że skarżący nie wykazał w uzasadnieniu swojego wniosku żadnych ustawowych przesłanek wymienionych w art. 18 § 1 p.p.s.a., ani też okoliczności, które mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego (art. 19 p.p.s.a.). Zawarty zaś we wniosku zarzut odnoszący się do odmowy przyznania skarżącemu prawa pomocy, nie uzasadnia w najmniejszym stopniu żądania strony odnoszącego się do wyłączenia sędziego.
Tym samym wobec niewykazania jakichkolwiek okoliczności, które mogłyby podważyć prawdziwość oświadczenia wskazanego sędziego, należało orzec, na podstawie art. 22 § 1 i 2 p.p.s.a., jak w sentencji postanowienia.