Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Sachajko po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2016 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2015 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia kosztów związanych z usunięciem, przechowywaniem, oszacowaniem, sprzedażą lub zniszczeniem pojazdu postanawia : odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
Decyzją z dnia [...] października 2014 r. Starosta [...] ustalił koszty związane z usunięciem, przechowywaniem, oszacowaniem, sprzedażą lub zniszczeniem pojazdu marki Fiat 126p o numerze rejestracyjnym [...]. Niniejszymi kosztami obciążony został [...].
Decyzją z dnia [...] października 2015 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] uchyliło zaskarżoną decyzję z dnia [...] października 2014 r. i ponownie ustaliło koszty związanie z usunięciem, przechowywaniem, oszacowaniem, sprzedażą lub zniszczeniem pojazdu, którymi został obciążony [...].
Decyzja została doręczona [...], przy czym przesyłkę w dniu [...] listopada 2015 r. odebrała [...] jako dorosły domownik strony.
W dniu [...] grudnia 2015 r. skarżący, reprezentowany przez pełnomocnika, złożył skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu.
W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu skarżący wskazał, że zamieszkuje w [...] przy ul. [...]. Odpis decyzji natomiast został doręczony babci skarżącego - [...], która zamieszkuje w [...] przy ul. [...]. Zdaniem skarżącego babcia nie może być uznana za dorosłego domownika strony w postępowaniu administracyjnym, gdyż nie zamieszkuje ze skarżącym w jednym lokalu. Ponadto skarżący wskazał, że o fakcie wydania zaskarżonej decyzji dowiedział się dopiero w dniu [...] grudnia 2015 r., kiedy zostało mu doręczone postanowienie o wstrzymaniu wykonalności decyzji. Następnego dnia skarżący odwiedził babcię, składając jej świąteczną wizytę i otrzymał kopertę z decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje :
Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej: "P.p.s.a.") skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. W niniejszej sprawie decyzja została prawidłowo doręczona skarżącej w dniu 13 listopada 2015 r., natomiast skarga na tę decyzję została złożona w dniu 29 grudnia 2015 r. W związku z powyższym skarga została wniesiona z przekroczeniem terminu określonego w art. 53 § 1 P.p.s.a.
Zgodnie z art. 86 § 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu uprawdopodabniając jednocześnie okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 1 i 2 P.p.s.a.). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 P.p.s.a.).
W orzecznictwie przyjmuje się, że brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem. Przywrócenie terminu ma bowiem, charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Może mieć zatem miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Natomiast przywrócenia uchybionego terminu nie uzasadniają niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw, czy też nieznajomość prawa (por. postanowienie NSA z dnia 8 lipca 2008 r., sygn. akt. II OZ 712/08, orzeczenie dostępne w Internecie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).