Dnia 28 kwietnia 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Sokołowska ( spr. ) Sędzia WSA Marzenna Kosewska Sędzia WSA Marek Sachajko po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2016 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku o wyłączenie sędziego w sprawie ze skargi M K na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego postanawia : odmówić wyłączenia sędziego M
W piśmie z dnia 12 lutego 2016 r. ( k. 68 akt ) pełnomocnik strony skarżącej wniósł o wyłączenie sędziego M.
W związku ze złożonym wnioskiem sędzia WSA M złożyła pisemne oświadczenie, w którym wskazała, że nie zachodzą żadne okoliczności określone w art. 18 i art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. dalej: p.p.s.a.), mogące wywołać uzasadnione wątpliwości co do jej bezstronności w przedmiotowej sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 18 § 1 p.p.s.a., sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy: w sprawach w których jest stroną lub pozostaje z jedną z nich w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje na jego prawa lub obowiązki; w sprawach swojego małżonka, krewnych lub powinowatych w linii prostej, krewnych bocznych do czwartego stopnia i powinowatych bocznych do drugiego stopnia; w sprawach osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli; w sprawach w których był lub jest jeszcze pełnomocnikiem jednej ze stron; w sprawach, w których świadczył usługi prawne na rzecz jednej ze stron lub jakiekolwiek inne usługi związane ze sprawą; w sprawach, w których brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, jak też w sprawach o ważność aktu prawnego z jego udziałem sporządzonego lub przez niego rozpoznanego oraz w sprawach, w których występował jako prokurator; w sprawach dotyczących skargi na decyzję albo postanowienie, jeżeli w prowadzonym wcześniej postępowaniu w sprawie brał udział w wydaniu wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie; a także w sprawach, w których brał udział w rozstrzyganiu sprawy w organach administracji publicznej.
Stosownie natomiast do treści art. 19 p.p.s.a., niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 18, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Wniosek o wyłączenie sędziego strona zgłasza na piśmie lub ustnie do protokołu posiedzenia w sądzie, w którym sprawa się toczy, uprawdopodabniając przyczyny wyłączenia (art. 20 § 1 p.p.s.a.).
Należy wskazać, że wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego musi być poprzedzone złożeniem wyjaśnień przez sędziego, którego wniosek dotyczy. Z treści oświadczenia złożonego do akt sprawy przez sędziego WSA M nie wynika, by w niniejszej sprawie zachodziły okoliczności wymienione w art. 18 p.p.s.a. lub inne, które mogłyby wywołać uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności. Jak stwierdzono zaś w orzecznictwie sądowym, autorytet moralny sędziego przemawia za wiarygodnością złożonego przezeń wyjaśnienia i jeśli strona żądająca wyłączenia zaprzecza prawdziwości, obowiązana jest wskazać i udowodnić okoliczności, które podważałyby wiarygodność oświadczenia sędziego (zob.: postanowienie SN z dnia 25 sierpnia 1971 r., sygn. akt I CZ 121/71, publ.: OSN 1972, poz. 55). Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela także pogląd wyrażony w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, iż skoro sędzia, którego przedmiotowy wniosek dotyczy, złożył oświadczenie, że nie zachodzą żadne okoliczności określone w art. 18 i art. 19 p.p.s.a., dające podstawę do wyłączenia od rozpoznawania w niniejszej sprawie, a prawdziwość tego oświadczenia nie budzi żadnych wątpliwości, to wniosek o jego wyłączenie nie zasługuje na uwzględnienie (por.: postanowienie NSA z dnia 11 stycznia 2007 r., sygn. akt II OZ 1474/06, postanowienie NSA z dnia 19 czerwca 2008 r., sygn. akt I OZ 441/08; postanowienie NSA z dnia 12 maja 2010 r., sygn. akt I OZ 332/10; postanowienie NSA z dnia 13 kwietnia 2012 r., sygn. akt II OZ 259/12 - publ.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Należy dodać, że z art. 19 p.p.s.a. wynika, iż okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie musi być uzasadniona, co wiąże się z przedstawieniem odpowiedniej argumentacji.
Podkreślić należy, że skarżący nie wykazał w uzasadnieniu swojego wniosku żadnych ustawowych przesłanek wymienionych w art. 18 § 1 p.p.s.a., ani też okoliczności, które mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego (art. 19 p.p.s.a.).
Tym samym wobec niewykazania jakichkolwiek okoliczności, które mogłyby podważyć prawdziwość oświadczenia wskazanego sędziego, należało orzec, na podstawie art. 22 § 1 i 2 p.p.s.a., jak w sentencji postanowienia.