Dnia 26 maja 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: , Przewodniczący Sędzia WSA Marek Krawczak, po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. z siedzibą w G. z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi postanawia odrzucić skargę
Skarżąca - G. z siedzibą w G. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na interpretację indywidualną Burmistrza Miasta M. z dnia [...] stycznia 2014 r. w przedmiocie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi
Z akt administracyjnych sprawy wynika, że zaskarżona interpretacja z dnia [...] stycznia 2014 r. została doręczona Skarżącej w dniu 10 stycznia 2014 r. Natomiast w dniu 27 stycznia 2014 r. (data stempla pocztowego) Skarżąca wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa.
W odpowiedzi na skargę Burmistrza Miasta M. wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm., zwanej dalej "P.p.s.a."), skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie chyba, że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w art. 52 § 2 P.p.s.a. Natomiast zgodnie z art. 52 § 3 P.p.s.a., jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a P.p.s.a., można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa.
Wskazać należy, iż art. 52 § 3 P.p.s.a., określając zasady dopuszczalności skargi na interpretację indywidualną, wymienia zatem dwa warunki jej dopuszczalności tj. skarga może zostać przyjęta przez sąd do merytorycznego rozpoznania, o ile wyczerpany zostanie tok instancji, a więc skarżący wezwie organ, który wydał interpretację do usunięcia naruszenia prawa, a wezwanie to skieruje do organu w określonym w ustawie terminie czternastu dni od dnia otrzymania interpretacji indywidualnej. Warunki te muszą zostać spełnione łącznie, zaś niespełnienie któregokolwiek z nich czyni skargę niedopuszczalną.
W sprawie niniejszej Minister Finansów wydał interpretację indywidualną w dniu [...] stycznia 2014 r., którą skutecznie doręczono Skarżącej w dniu 10 stycznia 2014 r. Ten właśnie dzień uznać należy za moment, w którym Skarżąca uzyskała wiadomość o wydaniu interpretacji. W świetle powołanego art. 52 § 3 P.p.s.a. Skarżąca powinna, w terminie czternastu dni od dnia otrzymania interpretacji indywidualnej tj. do dnia 24 stycznia 2014 r. (piątek), wezwać organ do usunięcia naruszenia prawa. Skarżąca nie spełniła tego warunku, ponieważ wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa dopiero w dniu 27 stycznia 2014 r., a więc z naruszeniem ww. ustawowego terminu.
W ocenie Sądu, z treści art. 52 § 3 P.p.s.a. wywieść należy, iż wezwanie do usunięcia naruszenia prawa dokonane po upływie terminu tam określonego jest bezskuteczne. Wykładnia językowa tego przepisu wskazuje wyraźnie, iż 14-dniowy termin do wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa stanowi element konieczny "skuteczności" takiego wezwania. Przy czym skuteczne wezwanie oznacza wezwanie wniesione zgodnie z art. 52 § 3 P.p.s.a., a więc wyczerpujące drogę administracyjną poprzedzającą wniesienie skargi sądowo-administracyjnej. Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa złożone po upływie ustawowego 14-dniowego terminu, a więc wezwanie bezskuteczne, wyłącza możliwość zaskarżenia do sądu administracyjnego czynności, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4a P.p.s.a.
W konkluzji Sąd stwierdza, że skarga Skarżącej była niedopuszczalna i jako taka podlegała odrzuceniu.
W tym stanie rzeczy Sąd, na mocy art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 P.p.s.a., postanowił jak w sentencji.