Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, , po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku P. K. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi ze skargi P.K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] czerwca 2012 r., Nr [...] w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
Skarżący - P. K. wniósł skargę na interpretację indywidualną Ministra Finansów z 20 czerwca 2012 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednocześnie złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
W uzasadnieniu wniosku Skarżący wskazał, że odpowiedź Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 9 lipca 2012 r. została wysłana na jego adres i awizowana dwukrotnie 1 sierpnia 2012 r. i 6 sierpnia 2012 r. W związku z powyższym organ uznał ją za doręczoną w sposób zastępczy w dniu 15 sierpnia 2012 r. Skarżący podkreślił, że nie otrzymał żadnego awizo dotyczącego ww. przesyłki, zatem nie miał świadomości, iż organ udzielił odpowiedź na jego wezwanie. Dopiero w wyniku rozmowy telefonicznej z pracownikiem Ministra Finansów przeprowadzonej 26 kwietnia 2013 r. Skarżący powziął wiadomość o udzielonej odpowiedzi. Skargę nadano 2 maja 2013 r. niezwłocznie po zapoznaniu się z odpowiedzią. Skarżący podkreślił ponadto, że zawsze odbiera wszystkie przesyłki polecone osobiście, nie zdarza się aby pozostawiano mu awizo.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012, poz. 270 z późn. zm.), - dalej "p.p.s.a.", podjęcie w postępowaniu sądowoadministracyjnym czynności po upływie terminu przewidzianego do jej dokonania powoduje bezskuteczność owej czynności. W świetle brzmienia art. 86 § 1 p.p.s.a., strona - celem uniknięcia powołanego wyżek skutku - może złożyć wniosek o przywrócenie uchybionego terminu. Podlega on uwzględnieniu, gdy strona uprawdopodobni we wniosku, iż terminu nie dotrzymała nie ze swojej winy (87 § 2 p.p.s.a.).
Brak winy po stronie dokonującego, czy zamierzającego dokonać określoną czynność procesową stanowi zatem konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu.
Zgodnie z poglądami doktryny "kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przywrócenie nie jest więc dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa" (B. Adamiak. J. Borkowski. R. Mastalski, J. Zubrzycki, Ordynacja podatkowa. Komentarz 2003, UNIMEX Oficyna Wydawnicza, wyd. 1). O braku winy można mówić tylko wtedy, gdy wnioskodawca nie mógł przezwyciężyć przeszkody w zachowaniu terminu, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez stronę zalicza się m.in. przerwę w komunikacji, nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar. Kryterium braku winy należy zatem wiązać z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowych. Niewielkie nawet niedbalstwo wyklucza możliwość uwzględnienia żądania o przywrócenie uchybionego terminu.
Z powyższego wynika, że Sąd może uwzględnić wniosek strony o przywrócenie uchybionego terminu do dokonania czynności procesowej jedynie wtedy, gdy ustalone zostanie, że uchybienie to nastąpiło bez winy strony. W razie natomiast ustalenia przez sąd, że okoliczności uchybienia świadczą o zachowaniu się strony noszącym znamiona winy - w jakiejkolwiek jej postaci, a zatem także winy polegającej na niedbalstwie, Sąd nie może dokonać przywrócenia uchybionego terminu.