Dnia 5 lipca 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: , Przewodnicząca Sędzia WSA Ewa Radziszewska - Krupa, po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Spółdzielni [...] w W. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi Spółdzielni [...] w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
Spółdzielnia [...] w W. (dalej: "Skarżąca") wniosła 13 kwietnia 2012 r., bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej: "WSA"), skargę na interpretację indywidualną Ministra Finansów z [...] stycznia 2012 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.
WSA przesłał Ministrowi Finansów ww. skargę przy piśmie z 20 kwietnia 2012 r., nadanym 23 kwietnia 2012 r. w urzędzie pocztowym.
Skarżącą poinformowano o tym fakcie pismem z 20 kwietnia 2012 r., nadanym 23 kwietnia 2012 r. w urzędzie pocztowym.
Skarżąca pismem z 24 kwietnia 2012 r. (nadanym 25 kwietnia 2012 r.) zwróciła się do WSA z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na interpretację indywidualną Ministra Finansów z [...] stycznia 2012 r., składając jednocześnie skargę z 13 kwietnia 2012 r. na ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów z [...] stycznia 2012 r.
W uzasadnieniu wniosku Skarżąca wyjaśniła, że 23 kwietnia 2012 r. otrzymała z WSA informację, iż skargę przekazano do Ministra Finansów. Skarżąca wskazała, że przyczyną uchybienia terminowi do wniesienia skargi było przesłanie skargi w wymaganym terminie, jednakże do niewłaściwego organu. Błąd ten nie był wynikiem świadomego działania, a jedynie wynikał z niewiedzy pracownika sekretariatu Skarżącej, co do właściwego trybu składania tego rodzaju pism.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Sąd stwierdza, że na mocy art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: "P.p.s.a.") pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Stosownie do § 2 ww. przepisu w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Na podstawie art. 87 § 3 P.p.s.a. wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Przepis art. 87 § 4 P.p.s.a stanowi natomiast, że równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Brak winy po stronie dokonującego, czy zamierzającego dokonać określoną czynność procesową stanowi zatem konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Zgodnie z poglądami doktryny "kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przywrócenie nie jest więc dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa" (B. Adamiak. J. Borkowski. R. Mastalski, J. Zubrzycki, Ordynacja podatkowa. Komentarz 2003, UNIMEX Oficyna Wydawnicza, wyd. 1).
O braku winy można mówić tylko wtedy, gdy wnioskodawca nie mógł przezwyciężyć przeszkody w zachowaniu terminu, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez stronę zalicza się m.in. przerwę w komunikacji, nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar. Kryterium braku winy należy zatem wiązać z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowych. Niewielkie nawet niedbalstwo wyklucza możliwość uwzględnienia żądania o przywrócenie uchybionego terminu.