Referendarz sądowy Lucyna Kaligowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 22 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. G. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia pełnomocnika w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Gminy w C. z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie uznania za nieuzasadnioną skargi na działalność wójta gminy dotyczącej sposobu doręczenia decyzji w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego postanawia zwolnić skarżącego od kosztów sądowych i ustanowić na jego rzecz adwokata
1. Skarżący K. G. zwrócił się o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata celem sporządzenia skargi kasacyjnej. Oświadczył, że opiekuje się matką, która nie chodzi i która jest niezdolna do samodzielnej egzystencji. Źródłem utrzymania matki Skarżącego jest emerytura w wysokości 803 zł, zaś Skarżącego świadczenie pielęgnacyjne w kwocie 520 zł.
2. Wykonując wezwanie referendarza sądowego Skarżący wyjaśnił, że nie otrzymuje pomocy finansowej z funduszy strukturalnych, na dowód czego odesłał do spraw toczących się przed tutejszym Sądem. Skarżący podał, że należący do niego majątek jest przedmiotem hipoteki. Nie posiada rachunków bankowych i wyciągów z nich. Do wydatków zaliczył opłaty za energię elektryczną (32 zł miesięcznie), gaz (40 zł co drugi miesiąc), koszty zakupu leków (100 zł miesięcznie). Skarżący przedstawił kopię przekazu pocztowego, decyzję przyznającą świadczenie w formie opłacania składki na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia oraz przyznającą świadczenie pielęgnacyjne, postanowienie w sprawie IV SAB/Wa 67/10 przyznające mu prawo pomocy.
Mając powyższe na uwadze zważono, co następuje:
3. Celem instytucji "prawa pomocy" jest zapewnienie realizacji prawa do sądu stronie, która ze względu na dochody, stan majątkowy i rodzinny nie może ponieść kosztów związanych ze swym udziałem w sprawie.
4. Przyznanie prawa pomocy uzależnione jest od spełnienia przesłanek określonych w art. 246 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), dalej powoływanej jako p.p.s.a. Zgodnie z § 1 tego artykułu Sąd przyznaje prawo pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Stosownie do art. 245 § 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje natomiast zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.).
5. Skarżący wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Rozpoznając jego wniosek referendarz sądowy miał na względzie to, że postanowieniami z 6 października 2010 r. (V SA/Wa 2128/10), 5 października 2010 r. (V SA/Wa 2127/10), 7 września 2010 r. (IV SAB/Wa 67/10) przyznano Skarżącemu prawo pomocy w analogicznym zakresie.
Z informacji udzielonych przez Skarżącego wynika, że nie posiada on wartościowych przedmiotów, oszczędności, papierów wartościowych, ani innych zasobów pieniężnych. Stan prawny budynków i działki siedliskowej nie jest natomiast jasny.
Źródłem dochodów rodziny jest emerytura matki Skarżącego oraz świadczenie pielęgnacyjne w łącznej wysokości 1.323 zł, co daje kwotę 661,50 zł na jedną osobę. Na same tylko opłaty za energię, gaz i leki Skarżący wydaje 152 zł miesięcznie. Pozostała kwota pozwala właściwie tylko na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych dwóch osób, zwłaszcza, jeśli uwzględni się schorzenia matki Skarżącego, które uniemożliwiają jej samodzielną egzystencję.
Uznać zatem należało, iż Skarżący wykazał, że nie ma dostatecznych środków na pokrycie kosztów sądowych i wynagrodzenia względem wybranego przez niego pełnomocnika.
W tej sytuacji na podstawie art. 243 § 1 p.p.s.a., art. 245 p.p.s.a., art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. oraz art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.