Pełnomocnik Skarżącej podniósł, że z uwagi na złożenie dodatkowego egzemplarza pełnomocnictwa przy piśmie z 16 października 2013 r. oraz oświadczenie Skarżącej podtrzymujące dotychczasowe stanowisko wyrażone w skardze, brak jest przeszkód w rozpoznaniu sprawy. Nie występują bowiem żadne wątpliwości co do tego, czy skarga została podpisana przez osobę uprawnioną oraz jakie jest stanowisko Skarżącej. Jego zdaniem, art. 49 § 1 i art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej: "p.p.s.a.", należy odczytywać łącznie, uwzględniając cel regulacji, tj. zapewnienie możliwie sprawnego postępowania przed Sądem oraz poznanie stanowiska strony, a także słuszny interes strony i jej konstytucyjne prawo do sądu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 p.p.s.a., sąd na wniosek strony postanowi przywrócenie terminu, jeżeli bez swojej winy nie dokonała ona w terminie czynności w postępowaniu sądowym. Stosownie zaś do art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Spóźniony wniosek o przywrócenie terminu podlega odrzuceniu na posiedzeniu niejawnym (art. 88 p.p.s.a.).
Jak wynika ze znajdującego się w aktach sprawy zwrotnego potwierdzenia odbioru (k.18) wezwanie do usunięcia braków formalnych skargi zostało doręczone pełnomocnikowi Skarżącej 3 października 2013 r., a zatem siedmiodniowy termin do uzupełnienia braku skargi upłynął 10 października 2013 r. Brak uzupełniono dopiero 16 października 2013 r. Uchybienie terminowi jest bezsporne.
Wskazaną przez pełnomocnika Skarżącej przyczyną uchybienia terminu był brak wiedzy o konieczności uzupełnienia braków formalnych skargi, wynikający z przeoczenia pracownika sekretariatu kancelarii, polegającego na omyłkowym włączeniu wezwania Sądu do uzupełnienia braków skargi do innych akt postępowania sądowoadministracyjnego Skarżącej.
W świetle opisanych przez pełnomocnika okoliczności stwierdzić należy, że wskazana przez niego przyczyna uchybienia terminu - brak wiedzy o wezwaniu Sądu - ustała najpóźniej 16 października 2013 r. Tego bowiem dnia przesyłka, zawierająca żądany przez Sąd odpis pełnomocnictwa, nadana została w urzędzie pocztowym, o czym świadczy datownik na kopercie. Podkreślić należy, iż w piśmie przewodnim, do którego dołączono odpis pełnomocnictwa, pełnomocnik Skarżącej jednoznacznie wskazał, że odpis pełnomocnictwa przesyła w związku z wezwaniem Sądu. Oznacza to, że 16 października 2013 r. treść tego wezwania była mu znana.
Pełnomocnik Skarżącej stwierdził, że dopiero 18 października 2013 r., przeglądając akta sprawy zauważył, że pełnomocnictwo nie znalazło się w aktach.
Zdaniem Sądu twierdzeniu temu przeczy przesłanie pełnomocnictwa już 16 października 2013 r. Ponadto we wniosku o przywrócenie terminu pełnomocnik Skarżącej wyjaśnił, że "przesłano przy piśmie z 16.10.2013 r. stosowne pełnomocnictwo, dodatkowo [podkreślenie Sądu] upewniając się co do istoty i zakresu żądania Sądu poprzez osobiste sprawdzenie akt sprawy". Wyjaśnienie to także potwierdza, że jeszcze przed osobistym sprawdzeniem akt sprawy, co miało miejsce 18 października 2013 r., pełnomocnik wiedział, że Sąd wezwał go do uzupełnienia braków formalnych skargi. Tego dnia zatem, nie istniała już wskazana przez niego przyczyna uchybienia terminu - brak wiedzy o konieczności uzupełnienia skargi.
Jak już Sąd wskazał, przyczyna uchybienia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi ustała 16 października 2013 r. Określony w art. 87 § 1 p.p.s.a. siedmiodniowy termin na złożenie wniosku o przywrócenie tego terminu upłynął zatem 23 października 2013 r. (środa).
Wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, opatrzony datą 23 października 2013 r., nadany został w urzędzie pocztowym dopiero 24 października 2013 r., o czym świadczy datownik placówki nadawczej na kopercie (k. 27). Tym samym wniosek ten złożony został z uchybieniem terminu określonego w art. 87 § 1 p.p.s.a.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 88 p.p.s.a., Sąd wniosek odrzucił.