Wniosek w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w zakresie nakazu płatniczego na łączne zobowiązanie pieniężne za 2005 r.
Sentencja

Referendarz sądowy Lucyna Kaligowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu w sprawie ze skargi K. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w zakresie nakazu płatniczego na łączne zobowiązanie pieniężne za 2005 r. postanawia przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata M. S. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych i 60/100), w tym: tytułem opłaty kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) oraz tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 27,60 zł (dwadzieścia siedem złotych i 60/100)

Uzasadnienie

Postanowieniem z 15 grudnia 2010 r. referendarz sądowy przyznał Skarżącemu K. G. prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata. Pismem z 28 marca 2011 r. Okręgowa Rada Adwokacka w W. poinformowała adwokata M. S., iż wyznaczyła ją pełnomocnikiem z urzędu dla wyżej wymienionego. Wyrokiem z 23 maja 2011 r. Sąd oddalił skargę Skarżącego na wspomnianą w sentencji decyzję. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczono pełnomocnikowi Skarżącego w dniu 4 lipca 2011 r. Pismem z 3 sierpnia 2011 r. pełnomocnik poinformował, że po analizie akt sprawy i treści wyroku nie stwierdził naruszeń prawa. W jego ocenie brak jest więc podstaw do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej. Na tej podstawie pełnomocnik wniósł o przyznanie kosztów pomocy prawnej z urzędu w związku z reprezentacją Skarżącego w postępowaniu, w tym sporządzeniem przedłożonej Sądowi opinii. Równocześnie opinię tę pełnomocnik przesłał Skarżącemu. Oświadczył nadto, że koszty te nie zostały uiszczone w całości, ani w części.

Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej: "p.p.s.a.") wyznaczony adwokat (...) otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów (...) w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem ustala się na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348 ze zm.), zwanego dalej: "rozporządzeniem". Rozporządzenie to stanowi w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c), że stawka minimalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym pierwszej instancji w sprawie, której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna wynosi 240 zł. Stawka za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w tej kategorii sprawie wynosi 120 zł, co wynika z § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia.

W niniejszej sprawie pełnomocnik zażądał przyznania kosztów pomocy prawnej za reprezentację Skarżącego w postępowaniu, w tym za sporządzenie opinii.

Referendarz sądowy uznał, że pełnomocnikowi należy się wynagrodzenie jedynie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Referendarz sądowy podziela bowiem w całości stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w postanowieniu z 22 grudnia 2004 r. (OZ 720/04), iż pełnomocnik ustanowiony w ramach przyznanego stronie prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie, o którym mowa w art. 250 p.p.s.a. jedynie za pomoc prawną rzeczywiście udzieloną. Decyzja o przyznaniu pomocy prawnej oznacza, że Skarb Państwa przejmuje na siebie ciężar finansowy związany z wynagrodzeniem pełnomocnika z urzędu i że sąd, jako dysponent środków publicznych, odpowiada za zasadność i legalność ich wydatkowania. Oznacza to uprawnienie i obowiązek Sądu ustalenia, czy pomoc prawna rzeczywiście została udzielona.

Niesporne jest, iż udział pełnomocnika Skarżącego w postępowaniu przed Sądem I instancji ograniczył się do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia zapadłego w sprawie wyroku. De facto zatem nie udzielił on swojemu mocodawcy realnej pomocy prawnej. W szczególności nie był obecny na rozprawie, a z aktami sprawy zapoznał się dopiero przed sporządzeniem wspomnianej opinii.

W tej sytuacji uznać należy, że w niniejszej sprawie pomocą prawną rzeczywiście udzieloną było sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Stanowisko to znajduje umocowanie nie tylko w wykładni art. 250 p.p.s.a., ale także bezpośrednio w § 2 ust. 1 rozporządzenia, do którego odsyła ww. przepis ustawy procesowej. Przywołany § 2 ust. 1 rozporządzenia stanowi, iż zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia.

W tym stanie rzeczy, uwzględniając powołane wyżej przepisy oraz art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a. należało postanowić jak w sentencji.

Strona 1/1