Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej w podatku od spadków i darowizn
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Alojzy Skrodzki po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej E. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 grudnia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 3231/14 odrzucające skargę E. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej w podatku od spadków i darowizn postanawia: odrzucić skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 19 grudnia 201r. sygn. akt III SA/Wa 3231/14 odrzucił skargę E. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z [...] sierpnia 2014 r. w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej w podatku od spadków i darowizn.

Na podstawie zarządzenia sędziego sprawozdawcy z 19 grudnia 2014r., odpis ww. orzeczenia wraz z pouczeniem o sposobie i trybie wniesienia skargi kasacyjnej doręczono Skarżącej 2 stycznia 2015r.

Skarżąca, pismem nadanym 20 stycznia 2015 r., złożyła (z zachowaniem terminu) sporządzoną osobiście skargę kasacyjną od ww. postanowienia, zarzucając, iż po wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego od skargi, wystąpiła z wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych. Nie zachowanie terminu w tym wypadku wynikało z braku wiedzy prawniczej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna jest niedopuszczalna.

Zgodnie z art. 178 w związku z art. 177 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r. poz. 270, ze zm., dalej zwana: "P.p.s.a") wojewódzki sąd administracyjny dokonuje wstępnej kontroli skargi kasacyjnej. Kontrola ta obejmuje zbadanie zachowania terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, jej dopuszczalność oraz dochowanie wymogów formalnych.

W myśl art. 175 § 1 P.p.s.a., skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z zastrzeżeniem § 2 i § 3. Z kolei z art. 175 § 2 P.p.s.a. wynika, że tzw. przymus adwokacki nie obowiązuje w sytuacji, gdy skargę sporządził sędzia, prokurator, notariusz, albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będących stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem. Zgodnie natomiast z art. 175 § 3 pkt 1 P.p.s.a., skarga kasacyjna może być sporządzona przez doradcę podatkowego - w sprawach zobowiązań podatkowych.

Zatem z cytowanych przepisów jednoznacznie wynika, że niedopuszczalne jest wnoszenie do sądu skarg kasacyjnych, które nie zostały sporządzone przez osoby mające status zawodowy, o którym mowa w tych przepisach.

Sąd, przenosząc powyższe rozważania na grunt sprawy stwierdził, że skarga kasacyjna została sporządzona osobiście przez Skarżąca, pomimo pouczenia jej, iż skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata, radcę prawnego ewentualnie sędziego, prokuratora, notariusza, profesora lub doktora habilitowanego nauk prawnych, będących stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, a także przez doradcę podatkowego - w sprawach zobowiązań podatkowych.

Z akt sprawy nie wynika, aby Skarżąca była adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym, albo spełniała inne ww. kryteria zawodowe. Ponadto na takie okoliczności Skarżąca nie powoływała się ani w skardze kasacyjnej, ani w toku postępowania sądowoadministracyjnego. Tym samym stwierdzić należało, że skargę kasacyjną wniesiono z naruszeniem wymogu sporządzenia jej przez profesjonalnego pełnomocnika.

Zgodnie z art. 178 P.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.

Sąd, z uwagi na powyższe, na podstawie art. 178 w związku z art. 175 § 1 P.p.s.a., postanowił jak w sentencji.

Strona 1/1