Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie : Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Kleiber, , po rozpoznaniu w dniu 30 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o zwrot kosztów sądowych w sprawie ze skargi B. S. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] lutego 2008 r. Nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego postanawia: -oddalić wniosek-
Wyrokiem z dnia 21 października 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 956/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2007 r. pozostawiające bez rozpoznania wniosek o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.
Pismem z dnia 25 października 2008 r., Skarżąca - B. S., zwróciła się do Sądu o zwrot poniesionych przez nią kosztów w wysokości 10.000 zł stanowiących równowartość utraconego przez nią towaru, utraty zdrowia i rodziny, kwot poniesionych na wyjazdy, wyżywienie i noclegi oraz uzyskanych porad prawnych. Skarżąca wyjaśniła, że kwota którą wskazała nie jest kwotą wygórowaną, ponieważ przeliczając ją na jeden dzień w roku, daje "w zaokrągleniu" kwotę 27,40 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 210 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej "ppsa" - strona traci uprawnienie do żądania zwrotu kosztów, jeżeli najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia nie zgłosi wniosku o przyznanie należnych kosztów. Stronę działającą bez adwokata lub radcy prawnego sąd powinien pouczyć o skutkach niezgłoszenia wniosku w powyższym terminie. Podobnie w art. 6 ppsa, ustawodawca ustanowił obowiązek udzielania, przez sąd administracyjny, stronom występującym w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego potrzebnych wskazówek co do czynności procesowych i pouczeń o skutkach tych czynności lub skutkach zaniedbań.
Wobec powyższego stwierdzić należy, że stosowny wniosek, aby był skuteczny, musi być złożony najpóźniej do chwili zamknięcia rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia. W razie uwzględnienia skargi, w której nie zawarto żądania zwrotu kosztów sądowych i gdy takiego wniosku nie zgłoszono również w toku przewodu sądowego, Sąd nie może orzec o zwrocie tych kosztów na rzecz Skarżącego.
Sąd stwierdził, że w skardze wniesionej do tutejszego Sądu, Skarżąca nie zawarła wniosku o zwrot kosztów postępowania. Wniosku takiego Skarżąca nie złożyła także na rozprawie w dniu 21 października 2008r., na której stawiła się osobiście pomimo, iż została przez Sąd pouczona o przysługującym jej prawie oświadczyła, że nie składa wniosku o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania sądowego. Podkreślić należy, że stosownie do treści art.. 205 § 1 ppsa, do niezbędnych kosztów postępowania prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem lub radcą prawnym, zalicza się poniesione przez stronę koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdu i równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata lub radcy prawnego. W związku z powyższym wskazana przez Skarżąca kwota w wysokości 10.000 zł, w ocenie Sądu, nie może być potraktowana przez Sąd jako koszty poniesione w związku z toczącym się postępowaniem sądowym, gdyż nie wypełnia przesłanek z art. 205 § 1 ppsa.
Wniosek Skarżącej o zwrot kosztów złożony został do Sądu w dniu 25 października 2008 r., czyli już po zamknięciu rozprawy, a więc z przekroczeniem ustawowego terminu, co w świetle treści art. 210 § 1 ppsa, obliguje Sąd do jego oddalenia.
Z powyższych względów Sąd, na podstawie powołanego przepisu, orzekł jak w sentencji postanowienia.