Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Józef Kremis po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi R. D. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2012 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji zobowiązującej do zwrotu kwoty z tytułu przekroczenia wyższej kwoty granicznej przychodu wniosku strony skarżącej o wstrzymanie wykonania decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] listopada 2010 r., postanawia: oddalić wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji.
Pismem z dnia [...] lutego 2013 r. R. D. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na opisaną w osnowie decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Nadto w niniejszej skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji organu rentowego z dnia [...] listopada 2010 r., którą zobowiązano skarżącego do zwrotu nienależne pobranego świadczenia z uwagi na przekroczenie wyższej kwoty granicznej przychodu. Wniosek nie zawiera żadnego uzasadnienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie jako "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Na podstawie zaś art. 61 § 3 zd. 1 tej samej ustawy po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego, stosownie do treści art. 61 p.p.s.a., należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z treścią aktu (tak również J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2004 r., s. 122). Zatem nie każdy akt administracyjny kwalifikuje się do wykonania i nie każdy wymaga wykonania. Zasadą jest, że z przymiotu wykonalności nie korzystają wszelkie akty administracyjne odmowne.
Należy również wskazać, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności dotyczy także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy. Zwrot "w granicach tej samej sprawy" należy interpretować na tle art. 3 § 2 p.p.s.a., który wskazuje na przedmiot sądowej kontroli, a także art. 134 i 135 tej ustawy, które regulują zakres sądowej kontroli (por. I FZ 404/11). W związku z tym, zakresem art. 61 § 3 p.p.s.a. objęte będą zarówno akty wydane w pierwszej instancji, jak i np. akty w stosunku do których toczy się postępowanie w trybie nadzwyczajnym lub w trybie autokontroli. Za takim rozumieniem omawianego zwrotu normatywnego pośrednio opowiedział się NSA w składzie siedmiu sędziów w uchwale z dnia 27 czerwca 2000 r. (FPS 12/99, ONSA 2001, Nr 1, poz. 7). Odnosząc się do zwrotu normatywnego "w granicach danej sprawy" NSA stwierdził, że chodzi o sprawę w ujęciu materialnym, w związku z czym o postępowaniach prowadzonych w granicach danej sprawy będzie można mówić wówczas gdy przedmiotem tych postępowań będzie sprawa wykazująca tożsamość podmiotową i przedmiotową.
Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2012 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji. Zaskarżona decyzja nie nakłada na stronę żadnych obowiązków, które mogłyby być wykonane dobrowolnie lub w sposób przymusowy. Decyzja taka nie korzysta z atrybutu wykonalności oraz jest orzeczeniem o charakterze procesowym i nie można w ten sposób nadać stronie uprawnień bądź ustalić obowiązków o charakterze materialnoprawnym.
Skarżący w skardze zawarł natomiast wniosek "o wstrzymanie wykonania decyzji ZUS z dnia [...] listopada 2010 r." Wskazać należy, że decyzja ta podlegała kontroli sądu powszechnego a z akt sprawy wynika, że postępowanie kasacyjne dotyczące przedmiotowej decyzji zakończono prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w P. z dnia [...] lutego 2012 r. (sygn. akt [...]).
Skoro więc w sprawie orzekł sąd powszechny, nie ma podstaw - wobec powagi rzeczy osądzonej - do wstrzymania wykonania decyzji ZUS z dnia
[...] listopada 2010 r.
Mając na uwadze wskazane powyżej okoliczności, w oparciu o treść art.
61 § 3 i § 5 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.