Wiesław Jakubiec - referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata L. R.o zasądzenie nieopłaconych w całości kosztów pomo- cy prawnej w sprawie ze skargi D. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia z ewidencji gruntów i budynków postanawia: przyznać adwokatowi L. R. opłatę za czynności z tytułu zastępstwa prawnego w kwocie 219,60 zł (dwieście dziewiętnaście i 60/100 złotych), w tym 22% VAT.
Postanowieniem z dnia 10 grudnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu przyznał skarżącej prawo pomocy m.in. w zakresie ustanowienia adwokata. Na tej podstawie, po wystąpieniu Sądu do Okręgowej Rady Adwokackiej we W., na pełnomocnika skarżącej został wyznaczony w dniu 16 grudnia 2008 r. adwokat L. R., któremu skarżąca udzieliła stosownego pełnomocnictwa.
Pełnomocnik wraz z opinią o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej pismem z dnia 5 marca 2009 r. wniósł o zasądzenie kosztów nieopłaconej w całości pomocy prawnej udzielonej z urzędu w wysokości 146, 40 zł.
Mając na względzie przedstawione wyżej okoliczności Sąd uznał, że należy przyznać pełnomocnikowi opłatę za zastępstwo prawne w wysokości 219, 60 zł (kwota ta zawiera podatek VAT) wyliczoną stosownie do § 19 w zw. z § 18 ust. 1 pkt 2 lit. "b" oraz pkt 1 lit. "c" w zw. z § 2 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.) w zw. art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi- zwanej dalej u.p.s.a. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wyżej wskazanych przepisów oraz art. 258 § 2 pkt 8 u.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.