Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA - Józef Kremis, , , po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. K. na pismo Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przeprowadzenia egzaminu państwowego dla kandydatów na instruktorów nauki jazdy postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...] W. K. wniósł do Wojewody - na podstawie § 45 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 października 2005 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. Nr 217, poz. 1834 ze zm.), skargę na działanie Komisji "A" przy Wojewodzie [...].
Pismem z [...] (nr [...]) Wojewoda poinformował skarżącego, że nie stwierdzono nieprawidłowości w sposobie przeprowadzenia egzaminu dla kandydatów na instruktorów i instruktorów nauki jazdy i w konsekwencji uznano jego skargę za bezzasadną. W. K. zaskarżył to pismo do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
W odpowiedzi na skargę strona przeciwna wskazała, że w niniejszej sprawie nie wydano żadnej decyzji administracyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4.
Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach. Ponadto sądy administracyjne rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej.
Stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę jeżeli wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
W niniejszej sprawie przedmiotem skargi było pismo z dnia [...] sporządzone wskutek wniesienia przez W. K. do Wojewody skargi w trybie § 45 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 października 2005 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. Nr 217, poz. 1834 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem osoba, w stosunku do której przeprowadzono egzamin, może zgłaszać do wojewody, za pośrednictwem przewodniczącego komisji, w formie pisemnej, skargi i zastrzeżenia co do jego przebiegu.
Analiza powołanych na wstępie przepisów prowadzi do wniosku, że pismo będące przedmiotem skargi, nie podlegało zaskarżeniu do sądu administracyjnego. Pismo to nie należy bowiem do kategorii aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, które to akty i czynności podlegają zaskarżeniu do Sądu administracyjnego. Skoro zatem przedmiotowa skarga nie dotyczyła żadnej ze wskazanych wyżej form działalności administracji publicznej, ani też bezczynność organów, to tym samym należało skargę odrzucić na podstawie powołanego na wstępie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.