Wiesław Jakubiec - referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 11 sierpnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku L. C. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody D. z dnia [..] nr [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania z miejsca pobytu stałego postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
W odpowiedzi na wezwanie o uzupełnienie braku skargi poprzez uiszczenie wpisu sądowego w wysokości 100 zł, skarżąca złożyła na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia z kosztów sądowych i ustanowienia adwokata wskazując w uzasadnieniu, że jest osobą bezrobotną, schorowaną, utrzymującą się z wynajmu mieszkania (400 zł) i z doraźnej pomocy syna. Wśród posiadanych składników majątkowych skarżąca wymieniła: udział w prawie własności domu o pow. 80 m2 oraz działki o pow. 1000 m2.
Wezwanie Sądu o sprecyzowanie i udokumentowanie przez skarżącą swojej sytuacji finansowej i majątkowej (doręczone w dniu 30 czerwca 2009 r.) zostało pozostawione bez odpowiedzi.
Ze znajdującego się w aktach dowodu wpłaty KWT nr 290 wynika, że w dniu 3 lipca 2009 r. wnioskodawczyni uiściła w kasie tut. Sądu kwotę 100 zł tytułem opłaty sądowej.
Prawo pomocy w zakresie całkowitym może być przyznane, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym - zwanej dalej u.p.s.a. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)).
W ocenie Sądu wnioskodawczyni nie dopełniła ww. obowiązku. Skarżąca nie wykazał bowiem, że konieczność poniesienia przez nią wpisu sądowego od skargi w wysokości 100 zł (jedynego na tym etapie kosztu sądowego) mogłoby spowodować uszczerbek dla jej koniecznego utrzymania, w szczególności, że sama skarżąca w dniu 3 lipca 2009 r. wyżej wymieniony wpis zapłaciła.
Wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien być sporządzony w sposób rzetelny, powinny znaleźć się w nim wszelkie informacje niezbędne do oceny sytuacji majątkowej wnioskodawcy i okoliczności te -na żądanie Sądu- winny być należycie udokumentowane (art. 255 u.p.s.a.). W niniejszej sprawie wnioskodawczyni nie wyjaśniła i nie udokumentowała wielu istotnych okoliczności, które mogą kształtować jej sytuację finansową np. nie przedłożyła dokumentu potwierdzającego wysokość dochodu uzyskiwanego przez siebie i inne osoby prowadzące z nią gospodarstwo domowe; nie przedłożyła wyciągów z posiadanych rachunków bankowych; nie określiła wartości posiadanych ruchomości; nie wyjaśniła czy korzysta ze wsparcia finansowego osób trzecich lub opieki społecznej; nadto nie udokumentowała wysokości swoich niezbędnych miesięcznych wydatków; nie przedłożyła deklaracji podatkowej za rok 2008; nie przedstawiła dokumentu potwierdzającego prawne rozwiązanie swojego związku małżeńskiego oraz dokumentu potwierdzającego wskazane przez skarżącą we wniosku zadłużenia; nie wyjaśniła również dlaczego pomimo uprawnienia wynikającego z Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego (art. 87 i 128 KRiO) nie dochodzi od swoich dzieci stałego świadczenia alimentacyjnego.
Przyznanie prawa pomocy to w istocie "kredytowanie" kosztów postępowania z budżetu Państwa (czyli jest to dodatkowe obciążenie innych obywateli) i dlatego winno być udzielane wyjątkowo. W przypadku ubogiego społeczeństwa, jakim jest społeczeństwo polskie, prawo pomocy powinno być udzielane przede wszystkim osobom bez źródeł stałego dochodu i bez majątku oraz pozbawionych (obiektywnie) możliwości uzyskania środków na ten cel z jakichkolwiek źródeł. Koszty sądowe należy traktować jako wydatki bieżące w budżecie rodziny, które powinny być zaspokajane na równi z innymi podstawowymi wydatkami. Do oceny możliwości uiszczenia przez skarżącą kosztów postępowania nie jest istotne źródło, z którego czerpie ona środki na koszty swego utrzymania (może to być m.in. wsparcie finansowe najbliższej rodziny czy pożyczka od osób trzecich).