Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Maciej Guziński po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi C. P. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie zmiany wysokości renty strukturalnej wniosku skarżącego o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku postanawia: odmówić przywrócenia terminu.
Postanowieniem z dnia [...] r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia [...] r. oddalającego skargę C. P. (zwanego dalej skarżącym) na opisaną w osnowie postanowienia decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, iż okoliczności przedstawione przez skarżącego we wniosku o przywrócenie terminu nie są prawdziwe. Sąd stwierdził bowiem, iż "jak wynika wprost z protokołu rozprawy z dnia [...] r., skarżący - pomimo prawidłowego zawiadomienia - nie stawił się na posiedzeniu Sądu. Nie mógł więc podczas rozprawy, ani bezpośrednio po jej zakończeniu, zostać błędnie pouczonym". Z tego już powodu (powoływanie się na nieprawdzie twierdzenia), wniosek - zdaniem Sądu I instancji - nie mógł zostać uwzględniany.
Na powyższe postanowienie skarżący złożył zażalenie, w którym wniósł o jego zmianę w całości i przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, a także doręczenie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem.
W uzasadnieniu podniósł, że rzeczywiście na samą rozprawę nie stawił się, gdyż nie zdążył na nią dojechać, jednak przybył do Sądu w czasie ogłoszenia wyroku. Po ogłoszeniu wyroku poprosił natomiast skład sędziowski o wyjaśnienie trybu wniesienia środka odwoławczego i zgodnie z pouczeniem czekał na nadesłanie przez Sąd wyroku. Dopiero kiedy po dłuższym czasie zadzwonił do Sądu dowiedział o prawomocności wyroku oddalającego jego skargę. W ocenie skarżącego błędne pouczenie o sposobie wniesienia środka odwoławczego wyłączało jego winę w uchybieniu terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Postanowieniem z dnia [...] r.(sygn. akt [...]) Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie tutejszego Sądu i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu wskazał, iż z treści protokołu rozprawy z dnia [...] r. - wbrew ustaleniom Sądu I instancji - wynika, że skarżący osobiście stawił się w Sądzie, choć po zamknięciu rozprawy, a przed ogłoszeniem wyroku (karta 85).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Z treści art. 86 i 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wynika, że warunkiem przywrócenia uchybionego terminu do dokonania określonej czynności jest spełnienie łącznie trzech przesłanek, a mianowicie: wniesienie przez stronę wniosku o przywrócenie terminu w ciągu 7 dni od czasu ustania przeszkody, która uniemożliwiła jej dochowania terminu, dokonanie jednocześnie czynności, której w zakreślonym terminie nie dokonano, oraz uprawdopodobnienie, iż uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony.
Przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie w przypadku, gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, że niezależna od niej przyczyna uchybienia terminowi istniała przez cały czas, aż do momentu jej ustania (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2006, s. 207-209). Kryterium braku winy, jako przesłanki przywracającej termin do dokonania czynności w postępowaniu sądowym, wiąże się z obowiązkiem szczególnej staranności strony przy dokonaniu tej czynności (tak NSA w wyroku z dnia 11 lutego 2003 r., II SA 4162/01, Monitor Prawniczy 2003, Nr 8, s. 340). O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Natomiast dopuszczenie się choćby lekkiego niedbalstwa przez stronę, czy też niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw, winny skutkować odmową przywrócenia terminu do dokonania określonej czynności.