Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu - Barbara Koźlik po rozpoznaniu w dniu 26 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A Sp. z o.o. z/s we W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia [---] nr [---] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej postanawia: umorzyć postępowanie w sprawie prawa pomocy.
Skarżąca spółka, wezwana do uiszczenia wpisu sądowego zarządzeniem z dnia 20 lipca 2018 r., wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych. Postanowieniem z dnia 27 sierpnia 2018 r. Sąd odrzucił skargę z uwagi na uchybienie terminowi do uzupełnienia braków formalnych skargi. Spółka wniosła zażalenie na powyższe orzeczenie, uiszczając jednocześnie wpis od tego środka zaskarżenia w wysokości 100 zł.
Mając na uwadze powyższe, w ocenie referendarza sądowego, w niniejszej sprawie zastosowanie znalazł art. 249a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 - dalej: p.p.s.a.). Przepis ten stanowi, że jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się.
Wskazać należy, iż po odrzuceniu skargi, którego przyczyną było nieuzupełnienie jej braków formalnych, skarżąca spółka wniosła zażalenie i opłaciła wpis sądowy, który wynosi 100 zł. Tym samym na obecnym etapie postępowania na stronie nie ciąży obowiązek ponoszenia jakichkolwiek innych kosztów sądowych.
Pamiętać przy tym należy, że strona może wnosić o przyznanie prawa pomocy na każdym etapie postępowania. Zatem w przypadku nałożenia obowiązku uiszczenia kolejnych kosztów w niniejszej sprawie, może ubiegać się ponownie o zwolnienie od ich ponoszenia. Obecnie jednak postępowanie przed Sądem I instancji zostało zakończone postanowieniem o odrzuceniu skargi, zaś środek zaskarżenia od tego orzeczenia został już przez stronę opłacony.
W tym stanie rzeczy rozpoznawanie przedmiotowego wniosku aktualnie jest zbędne, w związku z czym, na podstawie powołanego art. 249a p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.