Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu - Barbara Koźlik po rozpoznaniu w dniu 26 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A Sp. z o.o. z/s we W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia [---] nr [---] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier hazardowych postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Skarżąca spółka, zastępowana przez radcę prawnego, wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych wskazując, że za 2017 r. odnotowała stratę w wysokości 463.000,95 zł. Rachunki bankowe zostały zablokowane na poczet wymierzonych kar administracyjnych, co powoduje niemożność uiszczenia wpisu.
W oświadczeniu o majątku i dochodach podano, że kapitał zakładowy spółki wynosi 310.000 zł, a wartość środków trwałych 0 zł. Salda dwóch rachunków na koniec miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku wynosiły 206,13 PLN i 0 EUR.
Dodano, że spółka ma zobowiązania z tytułu wynagrodzeń na podstawie umów o pracę z dwiema pracownicami.
Z dokumentów złożonych na wezwanie wynika, że spółka w latach 2016 i 2017 uzyskała przychody w kwotach odpowiednio 7.467.050,41zł i 19.033.247,14 zł. Na koniec 2017 r. jej kapitał własny był ujemny, wartość należności krótkoterminowych wynosiła 197.525,79 zł i zobowiązań krótkoterminowych 935.016,77 zł. Największą pozycję kosztów operacyjnych odnotowano tytułem usług obcych w wysokości 17.643.157,44 zł. Zarząd spółki ocenił wyniki za 2017 r. jako zadowalające. Na dzień bilansowy (31 grudnia 2017 r.) spółka nie stwierdziła niepewności co do możliwości kontynuowania działalności.
W styczniu, lutym, marcu, kwietniu, maju i czerwcu 2018 r. spółka nie dokonała dostawy towarów i nie świadczyła usług oraz nabyła towary i usługi o wartości odpowiednio 35.232 zł, 35.238 zł, 26.136 zł, 36.451 zł, 32.514 zł i 29.972 zł, wykazując za czerwiec 2018 r. kwotę 100.620 zł podatku od towarów i usług do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.
Dodatkowo złożono oświadczenie, że spółka nie ponosi kosztów reprezentacji pełnomocnika, gdyż w chwili obecnej nie dokonała zapłaty za wystawione przez niego faktury, tym samym, wobec braku płatności nie można przyjąć ponoszenia kosztów obsługi prawnej. W dniu 19 grudnia 2017 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. zablokował rachunek bankowy spółki na kwotę 644.000 zł. Spółka zatrudnia dwie pracownice - jedna otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 3.923,64 zł (brak informacji, czy jest to kwota brutto, czy netto), druga jest na zasiłku chorobowym wypłacanym przez ZUS. Spółka wypłaca też prezesowi zarządu wynagrodzenie z tytułu wykonywanej funkcji w kwocie 10.000 zł brutto miesięcznie.
Jako znane z urzędu wskazać trzeba, że w tutejszym Sądzie spółka jest obecnie stroną w trzynastu sprawach.
W ocenie referendarza sądowego, przedmiotowy wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Podstawą prawną jego rozpoznania jest regulacja zawarta w art. 245 § 3 i art. 246 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 - dalej: p.p.s.a.). Zgodnie z brzmieniem tych przepisów, prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w przypadku osób prawnych może być przyznane, gdy wnioskodawca wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.
Przede wszystkim zaznaczyć trzeba, że co do zasady każdy ma obowiązek ponosić koszty swego udziału w sprawie, co zostało wyrażone w przepisie art. 199 p.p.s.a. Instytucja prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i jest stosowana wobec osób będących w bardzo trudnej sytuacji materialnej. Przy czym, stosownie do brzmienia przytoczonej wyżej regulacji prawnej, w procedurze o przyznanie prawa pomocy osobie prawnej ocena możliwości płatniczych sprowadza się tylko i wyłącznie do ustalenia, czy strona dysponuje środkami wystarczającymi na opłacenie kosztów związanych ze swym udziałem w sprawie. Brak tutaj dodatkowych obwarowań, które występują w regulacjach dotyczących przyznania prawa pomocy osobom fizycznym i nakazują uwzględnienie na rzecz wnioskodawcy tych środków, które muszą pozostać do jego dyspozycji na niezbędne utrzymanie własne i rodziny. Pomimo braku takich regulacji w stosunku osób prawnych, w rzeczywistości należy uwzględnić zakres i cel działalności wnioskodawcy, a także wpływ poniesienia kosztów sądowych na płynność finansową i możliwość prowadzenia dalszej działalności.