Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Moskała po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej wniosku skarżącego o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy. postanawia: odmówić przywrócenia terminu.
Postanowieniem z dnia [...] r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę J. K. na opisaną w osnowie postanowienia decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego, wyjaśniając w uzasadnieniu, że skarżący nie uiścił należnego wpisu od skargi, nie złożył również w terminie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych.
Pismem z dnia [...] r., skarżący wniósł o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy, podnosząc w jego uzasadnieniu, że jest osobą samotną, choruje, nie ma nikogo do pomocy, a wizyty i badania lekarskie dezorganizują mu życie. Wskazał również, że wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych napisał w ustawowym terminie, jednak nadał go już po jego upływie.
Zarządzeniem sędziego sprawozdawcy z dnia [...] r. wezwano skarżącego do uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na chorobę, uniemożliwiającą mu złożenie wniosku o zwolnienie od kosztów w terminie. Na zarządzenie to skarżący nie odpowiedział.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu nie jest zasadny. Według art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j.(Dz. U. z 2012 r., poz. 270. zwanej dalej, w skrócie, "p.p.s.a."), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Jednocześnie ustawa wymaga, aby uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu, strona dokonała składając wniosek. Ocenie Sądu podlega zatem, czy strona postępowania dołożyła wszelkiej możliwej staranności, jakiej należało od niej oczekiwać. Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez zainteresowanego zalicza się np. powódź, pożar, przerwy w komunikacji, nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się osobą trzecią przy dokonywaniu konkretnej czynności (por. B. Adamiak, J. Borkowski, "Kodeks postępowania administracyjnego", Komentarz, wyd. 2, Wydawnictwo C. H. Beck, Warszawa 1998, s. 345).
Przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie w przypadku gdy w sposób przekonujący uprawdopodobniony zostanie brak winy, a przy tym wykazane zostanie, iż niezależna przeszkoda trwała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu.
O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy nawet przy dochowaniu należytej staranności, nie można było usunąć przeszkody do dokonania czynności. Inaczej mówiąc, gdy wykazane zostanie, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, czyli gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. E. Iserzon, J. Staraniek. "Kodeks postępowania administracyjnego", Komentarz, wyd. IV, W-wa 1980, str. 136). W literaturze dominuje pogląd, że przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.
W ocenie Sądu, okoliczności podniesione w złożonym wniosku nie uprawdopodabniają braku winy skarżącego w uchybieniu terminowi, nie wskazują także, iż wnioskodawca nie mógł dokonać czynności w terminie.
Przede wszystkim podnieść należy, że skarżący trzykrotnie składał w sprawie wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i pomimo stosownych pouczeń, nie skarżył żadnego z negatywnych rozstrzygnięć w tym przedmiocie, natomiast każdorazowe orzeczenie Sądu w przedmiocie zwolnienia od kosztów, kwitował nowym wnioskiem o zwolnienie. Dodatkowo, skarżący dwukrotnie wzywany był o stosowną opłatę, której również nie uiszczał. Również wezwanie do usunięcia braku wniosku o przywrócenie terminu, nie zostało przez skarżącego wykonane.
Skarżący podnosił co prawda fakt choroby uniemożliwiającej mu wykonanie czynności w terminie, nie przedstawił jednak, żadnych dowodów na poparcie tego twierdzenia. Jest więc to tylko gołosłowne twierdzenie, które w kontekście wcześniejszych skarżącego, pozwala przyjąć, że mamy do czynienia albo z lekkomyślnością albo lekceważeniem zarządzeń Sądu, co wyklucza pozytywne rozstrzygnięcie wniosku.
Z tych względów, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.