Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Maciej Guziński po rozpoznaniu w dniu 7 września 2010 r., na posiedzeniu niejawnym, wniosku strony skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, w sprawie ze skargi "A" sp. z o.o. we W., na rozstrzygnięcie Marszałka Województwa D., z dnia [...] r., Nr [...], w przedmiocie wpisania na listę rezerwową wniosku o dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego, postanawia: przywrócić termin do wniesienia skargi.
Pismem z dnia [...] r. "A" sp. z o.o. (zwana dalej stroną skarżącą) złożyła skargę na rozstrzygnięcie Marszałka Województwa D. z dnia [...] r. Nr [...], w przedmiocie wpisania na listę rezerwową wniosku o dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu pt. "Budowa [...] "A" elementem rozwoju bazy noclegowej Wrocławia".
Wraz ze skargą strona zwróciła się o przywrócenie terminu do jej wniesienia, powołując się na brak właściwego pouczenia co do środków odwoławczych oraz późniejsze, ustne wyjaśnienia o możliwości zaskarżenia rozstrzygnięcia Marszałka.
Z przesłanej - na wezwanie Sądu - kopii potwierdzenia odbioru wynika, że strona skarżąca otrzymała zaskarżone rozstrzygnięcie w dniu [...] r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Szczególnym aktem normatywnym dopuszczającym kontrolę sądów administracyjnych jest - znajdująca niewątpliwie zastosowanie w rozpoznawanej sprawie - ustawa z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (jednolity tekst: Dz. U. z 2009 r., Nr 84, poz. 712 ze zm., przywoływana w dalszych wywodach jako "u.z.p.p.r."), co wynika zresztą wprost z art. 30c ust. 1 in fine tej ustawy. Procedura zaskarżania czynności jednostek zarządzających do sądów administracyjnych została określona zwłaszcza w art. 30b-30e ustawy. Wypada w pierwszej kolejności zwrócić uwagę na treść art. 30e, stosownie do którego przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej jako p.p.s.a.) określone dla aktów lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4, stosuje się jedynie w zakresie nieuregulowanym w ustawie i to z jednoznacznym zakazem stosowania: art. 52-55, art. 61 § 3-6, art. 115-122, 146, 150 i 152 p.p.s.a. Z takiego uregulowania wynika niezbicie, że rozwiązania przewidziane w ustawie stanowią lex specialis względem wchodzących w ogóle w rachubę przepisów p.p.s.a.
Z zakresu zastosowania przepisów p.p.s.a. ustawa nie wyłącza jednak uregulowań dotyczących możliwości przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Oznacza to, że przesłanki, tryb oraz sposób rozstrzygnięcia wniosku o przywrócenie terminu będą tożsame z tymi, które znajdują zastosowanie w postępowaniu prowadzonym na podstawie przepisów ogólnych.
Zgodnie z treścią art. 86 § 1 i 87 § 2 p.p.s.a. strona może wnosić o przywrócenie uchybionego terminu, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie to nie nastąpiło z jej winy. Jednocześnie art. 87 § 1 p.p.s.a. nakłada na stronę obowiązek złożenia wniosku w ciągu siedmiu dni, od dnia ustania przeszkody stanowiącej przyczynę uchybienia terminowi. Ponadto, w myśl art. 87 § 4 p.p.s.a. strona powinna równocześnie z wnioskiem dokonać czynności, której terminowi uchybiła.
Przywróceniu podlegają tylko terminy procesowe. Nie podlegają przywróceniu terminy prawa materialnego, a także terminy instrukcyjne, które w większości wypadków przewidziane są dla czynności sądowych (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz, Zakamycze 2005 s. 213).