Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski po rozpoznaniu w dniu 11 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu Starosty S. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji o nałożeniu kary pieniężnej i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia postanawia: odrzucić sprzeciw.
Pismem z [...] sierpnia 2018 r., Starosta S. wniósł sprzeciw od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. (dalej: SKO) z [...] lipca
2018 r., mocą której organ odwoławczy uchylił rozstrzygnięcie Starosty - występującego w roli organu I instancji - z [...] maja 2018 r. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej.
W odpowiedzi na sprzeciw, SKO wniosło o jego odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 64b § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm. - dalej: p.p.s.a.), do sprzeciwu od decyzji stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Stosownie do art. 50 § 1 p.p.s.a., uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. W myśl art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
W ocenie Sądu, Starosta S. nie posiada w sprawie interesu prawnego do wniesienia sprzeciwu do sądu administracyjnego.
Wskazać należy, że kontroli sprawowanej przez sąd administracyjny podlega działalność administracji publicznej. Charakter tej kontroli determinuje zatem strukturę postępowania administracyjnego, ukształtowaną jako spór prowadzony przed sądem przez podmiot żądający udzielenia ochrony prawnej (skarżącego) i organ administracji publicznej, którego działanie lub zaniechanie stało się przyczyną zgłoszenia żądania udzielenia ochrony prawnej.
Postępowanie sądowoadministracyjne może być zatem uruchomione ze skutkiem merytorycznego rozpoznania skargi tylko z inicjatywy podmiotu pozostającego poza systemem organów, których działalność ma podlegać kontroli sądu administracyjnego. Skarżącym, o którym mowa w art. 50 § 1 p.p.s.a., jest podmiot, który ma interes prawny w złożeniu skargi (sprzeciwu), rozumiany jako istnienie związku między sferą jego indywidualnych praw i obowiązków, a zakończonym aktem lub czynnością. Skarga (sprzeciw) może zatem dotyczyć tylko jego własnej sprawy administracyjnej, rozumianej jako możliwość konkretyzacji uprawnień i obowiązków stron stosunku administracyjnoprawnego, którymi są organ administracji publicznej i indywidualny podmiot (por. postanowienie WSA w Warszawie z 25 stycznia 2008 r.,
VI SA/Wa 1958/07, LEX nr 463905).
Podkreślić także trzeba, że postępowanie sądowoadministracyjne może być prowadzone - jako postępowanie bezwzględnie oparte na zasadzie skargowości - tylko na podstawie skargi wniesionej przez legitymowany do tego podmiot. Jeżeli legitymacja podmiotu opiera się na interesie prawnym, badanie legitymacji następuje w toku postępowania. Natomiast brak legitymacji do złożenia skargi podmiotów powołanych do ochrony obiektywnego porządku prawnego przesądza już na etapie wstępnej weryfikacji skargi o jej niedopuszczalności, obligując w konsekwencji sąd do odrzucenia skargi (por. wyrok NSA z 8 marca 2005 r., OSK 1229/04, LEX nr 175364).
Mając na względzie powyższe, Sąd - na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
w zw. z art. 64b § 1 p.p.s.a. - orzekł jak w sentencji.