Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Bogumiła Kalinowska po rozpoznaniu w dniu 27 października 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. D. na postanowienie W.I.N.G.i K. we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy uzupełnienia i sprostowania postanowienia z dnia 29 czerwca 2006 r. dotyczącego przekazania sprawy według właściwości S. K.O. we W. postanawia: odrzucić skargę.
Postanowieniem z dnia [...] (nr [...]) Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. przekazał do rozpatrzenia według właściwości Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu we W. zażalenie [...] z dnia [...]. oraz [...]. w sprawie wydania zaświadczenia o statusie lokalu położonego przy ul. [...] we W.. Wnioskiem z dnia [...] D. D. zwrócił się do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. o: 1) sprostowanie w trybie art. 111 § 1 kpa w zw. z art. 126 kpa zawartego w postanowieniu z dnia [...]. błędnego pouczenia przez zmianę wskazanego organu właściwego do rozpatrzenia zażalenia od tego postanowienia; 2) uzupełnienie w trybie art. 111 § 1 kpa w zw. z art. 126 kpa wyżej wskazanego rozstrzygnięcia; 3) sprostowanie na podstawie art. 113 § 1 kpa w zw. z art. 126 kpa powyższego postanowienia przez wykreślenie z listy adresatów tego postanowienia SKO we W. i skorygowanie tej listy.
Postanowieniem z dnia [...] (nr ...), wydanym na podstawie art. 111 § 1 kpa w zw. z art. 126 kpa, Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. odmówił uzupełnienia i sprostowania postanowienia z dnia [...]
Pismem z dnia [...]. D. D. wniósł do tutejszego Sądu skargę na powyższe postanowienie z dnia [...] (nr ...) w części dotyczącej odmowy sprostowania w trybie art. 111 § 1 kpa w zw. z art. 126 kpa zawartego w postanowieniu z dnia [...]pouczenia w kwestii prawa do odwołania w zakresie nieprawidłowego oznaczenia w tym pouczeniu organu odwoławczego.
W odpowiedzi na skargę strona przeciwna wniosła o jej oddalenie podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 126 kpa do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy art. 107 § 2-5 oraz art. 109-113, a do postanowień, od których przysługuje zażalenie - również art. 145-152 oraz art. 156-159, z tym że zamiast decyzji, o której mowa w art. 149 § 3, 151 § 1, 157 § 1 i 158, wydaje się postanowienie. Stosownie do treści art. 111 § 1 kpa strona może w terminie czternastu dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji zażądać jej uzupełnienia co do rozstrzygnięcia bądź co do prawa odwołania, wniesienia w stosunku do decyzji powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego albo sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia w tych kwestiach. W przypadkach określonych w § 1 termin dla strony do wniesienia odwołania, powództwa lub skargi biegnie od dnia doręczenia jej odpowiedzi ( § 2). W orzecznictwie wskazuje się, że orzeczenie o uzupełnieniu decyzji lub o odmowie jej uzupełnienia wydane w trybie art. 111 kpa nie ma bytu samodzielnego i pozostaje częścią aktu, którego uzupełnienia domaga się strona, w szczególności dzieli losy tego aktu w postępowaniu odwoławczym (zażaleniowym). Zgłoszenie żądania uzupełnienia decyzji w myśl art. 111 § 2 kpa przesuwa początek liczenia terminu wniesienia odwołania na dzień doręczenia stronie odpowiedzi - decyzji uzupełniającej albo postanowienia o odmowie uzupełnienia. Dalszą konsekwencją tego poglądu jest przyjęcie, że orzeczenie wydane w trybie art. 111 kpa nie podlega zaskarżeniu (por. wyrok NSA z dnia 12 listopada 2000 r. ,II SA/Gd 1783/98,ONSA 2002, nr 1, poz. 23, postanowienie WSA z dnia 22 lutego 2006 r., II SA/Wa 290/06, Prok.i Pr. 2006, nr 5, poz. 54). Według art. 141 § 1 kpa na wydane w toku postępowania postanowienia służy stronie zażalenie, gdy kodeks tak stanowi. Kodeks postępowania administracyjnego nie przewiduje możliwości wniesienia zażalenia na postanowienie o odmowie uzupełnienia decyzji (postanowienia). Taki wniosek wypływa nie tylko z treści cytowanego art. 111 kpa, ale także wynika z faktu, iż orzeczenia wydawane przez organ w tym trybie nie kończą postępowania w sprawie.