Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Asesor WSA Magdalena Jankowska-Szostak po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Y. N. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zobowiązania do opuszczenia kraju postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...] skarżący wniósł skargę na opisaną w osnowie niniejszego postanowienia decyzję W. Skargę podpisał własnoręcznie wyłącznie imieniem Y.
Zarządzeniem z dnia [...] wezwano skarżącego do usunięcia, w terminie 7 dni, braków formalnych wniesionej skargi, pod rygorem jej odrzucenia, przez podpisanie skargi nazwiskiem. Wezwanie to doręczono skarżącemu w dniu [...] - w piątek. Siedmiodniowy termin do uzupełnienia braków formalnych skargi upłynął zatem bezskutecznie z końcem dnia [...] (piątek). Do dnia dzisiejszego skarżący nie usunął wspomnianego braku formalnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., sąd odrzuca skargę postanowieniem, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi. Odrzucenie skargi może nastąpić na posiedzeniu niejawnym. W myśl natomiast art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a każde pismo strony powinno zawierać podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika.
W tym miejscu uzasadnienia podkreślenia wymaga, że zarówno judykatura jak i doktryna wskazują zasadniczo nazwisko jako element podpisu. "Jak podkreśla się w literaturze prawniczej posłużenie się nazwiskiem nie tylko stanowi podstawę prawidłowej identyfikacji, ale także stanowi szczególny wyraz rozwagi należnej czynności składania podpisu" (por. K. Knopek, Dokument w procesie.., s.48 w: J. Kasprzyszyn Podpis własnoręczny jako element zwykłej formy pisemnej czynności prawnych s.145 Wolters Kluwer 2007). Tak więc to do nazwiska przewiązuje się szczególną wagę. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 30 grudnia 1993 r. (III CZP 146/93, OSNCP 1994, nr 5 poz.94) choć podpis nie musi istotnie być czytelny, to musi jednak obejmować nazwisko, choćby w formie skróconej i powinien być złożony w formie zazwyczaj używanej przez popisującego.
Zdaniem Sądu pomimo podwójnego oznaczenia osoby fizycznej (imię - imiona, nazwisko), podstawowym elementem pozwalającym na ustalenie tożsamości danej osoby jest nazwisko, istnieje więc obowiązek zamieszczenia go w podpisie.
W niniejszej sprawie skarżący, pomimo prawidłowego wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi, w wyznaczonym terminie nie podpisał skargi swoim nazwiskiem, w konsekwencji czego skarga podlegała odrzuceniu na podstawie powołanego na wstępie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.