Ustawą regulującą sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych jest ustawa z dnia 13 października 1998 r. systemie ubezpieczeń społecznych ( t.j. Dz. U. z 2009, Nr 205, poz. 1585 ze zm.). Z art. 83 ust. 1 i 2 tej ustawy wynika, że od decyzji wydanych przez zakład w sprawach zgłaszania do ubezpieczeń społecznych, przebiegu ubezpieczeń, ustalania wymiaru składek i ich poboru ustalania wymiaru składek na Fundusz Emerytur Pomostowych i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu tych składek, ustalania uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych, wymiaru świadczeń z ubezpieczeń społecznych przysługuje prawo wniesienia odwołania według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego.
Sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych stanowią sprawy cywilne w znaczeniu formalnoprawnym, dla których przepisy Kodeksu postępowania cywilnego wskazują drogę postępowania sądowego ( Tytuł VII, Dział III, Rozdział 1 i 3 ).
Do rozpoznania takich spraw właściwe są sądy powszechne.
Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 18 marca 2010 r. , sygn. akt II UZP 2/10,( publ. OSNP 2010/17-18/216, system informacji prawnej LEX nr 564501) stanął na stanowisku, że sprawa dotycząca podlegania ( bądź niepodlegania) ubezpieczeniom społecznym , w tym ustawodawstwu polskiemu w zakresie zabezpieczenia społecznego stanowi sprawę cywilną.
Wobec powyższego kwestia podlegania przez skarżącego określonemu ustawodawstwu w zakresie zabezpieczenia społecznego stanowi sprawę cywilną. W tej sytuacji przedmiotowa skarga na bezczynność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w niniejszej sprawie jest niedopuszczalna , bowiem zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. sądy administracyjne są właściwe w sprawach skarg na bezczynność organów jedynie w przypadkach określonych w pkt 1-4a tego przepisu, czyli aktów wydawanych w sprawach administracyjnych . Opisany w skardze stan faktyczny dotyczy sprawy, w której wyłączono sądowoadministracyjny tryb zaskarżenia.
Mając na względzie powyższe Sąd uznał, że przedmiotowa skarga, jako nie podlegająca właściwości sądu administracyjnego, podlega odrzuceniu i na mocy art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji