Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. A. na bezczynność Wojewody w sprawie rozpatrzenia wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę postanawia: 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącemu D. A. kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu od skargi.
D. A. wniósł niepodpisaną skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na bezczynność Wojewody w sprawie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę
Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału III Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 listopada 2018 r., skarżącego - pismem z dnia 29 listopada 2018 r. - wezwano do uzupełnienia braków formalnych wniesionej skargi poprzez podpisanie skargi, ewentualnie nadesłanie podpisanego jej egzemplarza. W wezwaniu zakreślono 7-dniowy termin na jego wykonanie oraz określono rygor odrzucenia skargi.
Powyższe wezwanie zostało skutecznie doręczone skarżącemu w dniu 4 grudnia 2018 r. (k. - 22 akt sądowych). W zakreślonym terminie skarżący nie uzupełnił ww. braków formalnych skargi.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm. - dalej jako: "p.p.s.a.") sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie jej braków formalnych. Taka sytuacja ma miejsce w rozpoznawanej sprawie.
Wobec wskazanych okoliczności Sąd, na mocy art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., zobligowany był skargę odrzucić, o czym orzekł w punkcie 1. sentencji postanowienia.
Stosownie do art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a. sąd zwraca stronie cały uiszczony wpis od pisma odrzuconego lub cofniętego do dnia rozpoczęcia rozprawy. Z akt sądowych wynika, iż tytułem wpisu od skargi uiszczono w dniu 5 grudnia 2018 r. kwotę 100 złotych (potwierdzenie dokonania przelewu - k. 21 akt sądowych).
Z uwagi na powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 oraz § 2 p.p.s.a., orzekł jak w punkcie 2. sentencji postanowienia.