Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata D. C. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi M. T. na bezczynność i przewlekłość postępowania Prezydenta Miasta w przedmiocie rozpatrywania skarg na działalność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w G. postanawia przyznać wnioskodawcy od Skarbu Państwa wynagrodzenie wraz z należnym podatkiem od towarów i usług w łącznej kwocie 221,40 zł (dwieście dwadzieścia jeden złotych czterdzieści groszy) za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Postanowieniem z dnia 2 marca 2016 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym, obejmującym ustanowienie adwokata.
Okręgowa Rada Adwokacka w G. pełnomocnikiem skarżącej w przedmiotowej sprawie wyznaczyła adwokata D. C., o czym poinformowano Sąd pismem datowanym na dzień 16 marca 2016 r.
W dniu 7 kwietnia 2016 r. ww. pełnomocnik złożył w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gdańsku opinię o braku podstaw do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej od wydanego w sprawie w dniu 22 stycznia 2016 r. postanowienia odrzucającego skargę.
Wraz z opinią złożony został wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. W złożonym wniosku zawarte zostało oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
W tym stanie uznano, co następuje.
Zgodnie z treścią art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W odniesieniu do adwokatów powyższe zasady od dnia 1 stycznia 2016 r. określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1801).
Należy mieć jednakże na uwadze, że zgodnie z § 22 tego rozporządzenia do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.
Do kwestii ustalania wynagrodzenia za pomoc prawną w drugiej instancji (rozpoczętej od momentu wydania postanowienia odrzucającego skargę, a zatem od dnia 22 stycznia 2016 r.) w sprawie wszczętej przed dniem wejścia w życie rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r., to jest przed dniem 1 stycznia 2016 r., należy stosować przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.
W myśl § 4 ust. 1 wyżej wskazanego rozporządzenia opłatę ustala się w wysokości co najmniej ½ opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Jednak zgodnie z dyspozycją § 4 ust. 2 cytowanego rozporządzenia ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy adwokata oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.