Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Felicja Kajut po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. S. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie dokonania czynności procesowych w sprawie odwołania od decyzji administracyjnej o zwolnieniu ze służby postanawia: odrzucić skargę.
W dniu 2 października 2017 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wpłynęła, przekazana przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (dalej zwanego "organem"), skarga K. S. (dalej zwanej "skarżącą") na bezczynność tego organu polegającą na braku czynności procesowych w sprawie odwołania od decyzji administracyjnej o zwolnieniu skarżącej ze służby zawartej w propozycji pracy złożonej w dniu 10 maja 2017 r. (nr [...]).
Skarżąca wniosła o uznanie przez Sąd, iż wskazana propozycja pracy jest w istocie decyzją administracyjną o zwolnieniu skarżącej ze służby oraz o stwierdzenie bezczynności Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w sprawie postępowania z odwołaniem skarżącej od ww. decyzji administracyjnej i nakazanie Dyrektorowi podjęcia stosownych działań prawnych.
W uzasadnieniu skargi skarżąca wyjaśniła, że w ocenie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej wskazana propozycja pracy nie jest decyzją administracyjną. W związku z tym organ odmawia przekazania odwołania do właściwego organu II instancji w trybie art. 133 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 - dalej zwanej: "k.p.a."), jak też odmawia rozpoznania tego odwołania. Ponadto wskazała, że od 1 marca 2017 r. stała się z mocy prawa funkcjonariuszem Służby Celno-Skarbowej. Wskazała, że nie dostała propozycji kontynuacji tej służby, a jedynie propozycję pracy otrzymaną w dniu 10 maja 2017 r., będącą w istocie decyzją o zwolnieniu jej z służby, albowiem każda jej decyzja w stosunku do tej propozycji skutkowała w efekcie zwolnieniem skarżącej ze służby i utratą statusu funkcjonariusza. Została zmuszona do przyjęcia tej propozycji z powodu przymusu ekonomiczno-prawnego.
Skarżąca stoi na stanowisku, że wniesienie skargi na opisaną powyżej bezczynność organu jest konieczne, gdyż propozycja pracy składana przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na podstawie art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948 - dalej jako: "pwKAS"), jest w istocie decyzją administracyjną zwalniającą funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej ze służby.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Administracji Skarbowej wniósł o jej odrzucenie. W uzasadnieniu organ wskazał, że brzmienie przepisu art. 165 ust. 7 pwKAS wskazuje, że ustawodawca pozostawił kierownikom jednostek organizacyjnych tam wskazanych, autonomiczne prawo w zakresie rodzaju propozycji (tj. zatrudnienie na podstawie umowy o pracę albo propozycja pełnienia służby) jaka składana jest pracownikom i funkcjonariuszom tej jednostki, co oznacza, że propozycja zatrudnienia albo służby może zostać przedłożona zarówno pracownikowi jak i funkcjonariuszowi.
Organ wyjaśnił, iż propozycja zatrudnienia dla funkcjonariusza nie ma charakteru decyzji administracyjnej, ani nie jest innego rodzaju władczym aktem lub czynnością z zakresu administracji poddaną kognicji sądu administracyjnego. Odwołując się do treści art. 3 § 2 p.p.s.a. organ stwierdził, że z przepisów pwKAS ani z istoty uregulowania propozycji zatrudnienia, nie wynika, by mieściła się ona w pojęciu aktu administracyjnego w rozumieniu art. 3 § 2 p.p.s.a. Tym samym nie można mówić o możliwości kontroli sądowej czynności (aktu) - jak to określiła skarżąca - złożenia propozycji zatrudnienia. W stanie prawnym obowiązującym do końca lutego 2017 r. ustawa o Służbie Celnej przewidywała dla funkcjonariuszy drogę postępowania sądowo administracyjnego - a i to tylko w ściśle wymienionych przypadkach. Aktualnie brak jest normy prawnej, która sprawy uregulowane w pwKAS w zakresie propozycji pełnienia służby/zatrudnienia w strukturach KAS, poddawałyby kontroli sądów administracyjnych. Podstawą taką nie może być też art. 276 ustawa z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1947 - dalej jako: "ustawa o KAS"), bowiem przepis ten mógłby znaleźć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdyby albo przepisy pwKAS wprost się do tego przepisu odwoływały, albo też gdyby w stosunku do skarżącej miał miejsce jeden z przypadków opisanych w tym przepisie. Tymczasem zakres regulacji art. 276 ustawy o KAS nie zawiera w sobie przypadku skarżącej.