Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. K. S. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A. K. S. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: zwolnić skarżącego od kosztów sądowych.
Wnioskodawca w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku domagał się przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Uwidocznił brak osób pozostających z nim we wspólnym gospodarstwie domowym.
Określając swój majątek podał, że należy do niego dom o powierzchni 61,5 m2 i nieruchomość rolna o areale 1,949 ha. Nie posiada zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.
Swoje stałe miesięczne dochody oszacował na kwotę 1639,76 zł wyjaśniając, że składa się na nią otrzymywana renta oraz zł dodatek pielęgnacyjny.
Uzasadniając swoje starania podniósł, że jest osobą samotną, niepełnosprawną z orzeczoną grupą inwalidzką, niezdolną do samodzielnej egzystencji. Twierdzi, że utrzymuje się tylko w wykazanej renty i dodatku przy czym miesięczne koszty jego koniecznego utrzymania wyczerpują w całości te dochody. Nieruchomość rolna której jest właścicielem nie jest wykorzystywana rolniczo i nie przynosi żadnego dochodu. Z przedstawionego wykazu wynika że: rata kredytu i ubezpieczenie to wydatek 105,59 zł, rata kredytu 308,77 zł, woda 18,73 zł, abonament telewizyjny 89,90 zł, energie elektryczna 96,39 zł, opłata adiacencka 104,20 zł, wywóz nieczystości 9 zł, zakup leków 70,54 zł, opał 150 zł. Wszystko to razem wzięte daje kwotę 953,12 zł. Pozostałą cześć tj. 457,06 zł wydatkuje na zakup żywności.
Do wniosku dołączył kopię decyzji o waloryzacji renty oraz kopie wykonanych przelewów związanych z opłaceniem w/w należności.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Skarżący złożył oświadczenie o jakim mowa w art. 252 ppsa wskazując na swój stan rodzinny, posiadany majątek, aktualną wysokość i źródło dochodów rodziny. Są one zbieżne ze składanymi wcześniej w innych sprawach a zarazem wystarczające do oceny bieżących możliwości finansowych wnioskodawcy. Ta nie przedstawia się specjalnie dobrze. Aktualnie miesięczny dochód jego gospodarstwa domowego należy bowiem szacować na 1410,18 zł, z czego po odjęciu wskazywanych obciążeń sięgających kwoty 953,12 zł wnioskodawcy pozostaje do rozporządzenia miesięcznie kwota 457,12 zł, którą przeznacza na zakup żywności. Wnioskodawca nie ma więc specjalnych możliwości do czynienia jakichkolwiek oszczędności. Okoliczność, że należy do niego pewien majątek nieruchomy nie zmienia tego oglądu. Trudno bowiem wymagać sprzedaży bądź obciążenia domu gdzie skarżący zamieszkuje. Z zasad doświadczenia życiowego wynika też, że osoba mająca problemy zdrowotne powinna dysponować pewnym zabezpieczeniem na wypadek jakichś poważniejszych powikłań nawet gdy Państwo deklaruje powszechny oraz bezpłatny dostęp do służby zdrowia. Pozostaje bowiem cały szereg nierefundowanych kosztów dodatkowych. Sytuacja taka w sposób naturalny ogranicza zaś spektrum rozporządzeń możliwych do dokonania przez skarżącego.
Wszystko to razem wzięte prowadzi do konkluzji, że skarżącemu można udzielić pomocy o którym to prawie traktują przepisy oddziału 2 rozdziału III działu V ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skoro bowiem wnioskodawca nie jest w stanie bez uszczerbku dla swego koniecznego utrzymania opłacić kosztów sądowych, to należało udzielić mu takiej pomocy o którym to prawie traktują przepisy oddziału 2 rozdziału III działu V ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Z tego względu orzeczono więc jak w sentencji na podstawie art. 246 §1 pkt. 2 ppsa w związku z art. 245 §3 ppsa.