Syg.akt III SAB/Kr 14/06 POSTANOWIENIE Dnia 31 lipca 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący : Sędzia WSA Dorota Dąbek po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skarg J. S., A. D. i J. S. na bezczynność Wojewody Małopolskiego, postanawia skargi odrzucić.
Skarżący J. S., A. D., J. S. złożyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Wojewody Małopolskiego jako organu nadzoru nad działalnością samorządu terytorialnego polegającą na braku podjęcia przez niego działań prawnych w ramach przysługujących mu środków nadzorczych i nieuchyleniu uchwały Rady Miejskiej w Makowie Podhalańskim z dnia 22 lutego 2006r. nr XXX/310/06 w przedmiocie górnych stawek opłat ponoszonych przez właścicieli nieruchomości za usługi w zakresie odbierania odpadów komunalnych oraz opróżnienie zbiorników bezodpływowych.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda Małopolski wniósł o jej odrzucenie jako pozostającej poza zakresem właściwości rzeczowej sądów administracyjnych określonej w art. 3 ustawy z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Podstawową kwestią w przedmiotowej sprawie jest kwestia dopuszczalności wniesienia przedmiotowej skargi na bezczynność wojewody z punktu widzenia zakresu kognicji sądu administracyjnego. Zakres kontroli działalności administracji publicznej i stosowania przez wojewódzkie sądy administracyjne środków przewidzianych w ustawie z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi określają art. 3 § 1 -3. Obejmuje on m.in. skargi na: decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, inne niż określone w pkt. 1-3 § 2 art.3 w/w ustawy akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Punkt 8 § 2 artykułu 3 wymienia m.in. skargi na bezczynność organów, ale jedynie w przypadkach określonych w art. 3 §2 pkt 1-4, a więc nie mających zastosowania w niniejszej sprawie.
Podstawy prawnej do rozstrzygnięcia przedmiotowej nie ma także w przepisach ustaw szczególnych, do których odsyła treść §3 cytowanego przepisu. Nie może jej więc w szczególności stanowić art. 101a ustawy z 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym, która wprawdzie przewiduje dodatkową kompetencję sądu administracyjnego w zakresie skarg na bezczynność organu, przepis ten dotyczy jednak jedynie bezczynności organu gminy, który nie wykonuje czynności nakazanych prawem. Przepis ten nie może być zatem zastosowany do bezczynności innego organu niż organ gminy, w szczególności do bezczynności wojewody.
Brak zatem w niniejszej sprawie podstaw prawnych do rozpoznania skargi.
Dodatkowo należy wskazać, iż wojewoda jako organ nadzoru nad działalnością samorządu terytorialnego, wykonuje swoje funkcje z urzędu, a nie na wniosek. Dlatego też stwierdzenie przez organ nadzoru braku podstaw do podjęcia działań nadzorczych w stosunku do organów samorządowych nie może być kwalifikowane jako bezczynność organu uzasadniająca dopuszczalność skargi do sądu administracyjnego. Podkreślał to wielokrotnie sąd administracyjny w swym orzecznictwie podnosząc, że brak reakcji organów nadzoru na pismo żądające stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy nie może być traktowane jako bezczynność organu (por. m.in. uchwała NSA z dnia 21.10.2002r., OPS 9/02, ONSA 2003/2/43; także wyrok NSA w Warszawie z dnia 3.10.2000r., III SA 1387/00, LEX nr 47979; również wyrok NSA Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 8.04.1992r., SAB/Wr 15/92, ONSA 1993/2/39) jak również, że pismo wojewody odmawiające wydania rozstrzygnięcia nadzorczego jest jedynie odpowiedzią na skargę w rozumieniu art. 238 kpa i jako takie nie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego (por. m.in. postanowienie NSA z 23 stycznia 1992r., S.A./Po 69/92, ONSA 1992, nr 2, poz. 34).
W tym stanie rzeczy zaskarżona w niniejszej sprawie bezczynność wojewody w zakresie wykonywania jego uprawnień nadzorczych nie mieści się w granicach kognicji sądu administracyjnego wyznaczonej treścią art.3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Mając powyższe na uwadze, Sąd odrzucił skargę na podstawie art.58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270), który mówi, iż sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.