Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokat I. E. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w związku ze sporządzeniem i wniesieniem skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi D. R. - V. na bezczynność Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie niewykonania decyzji postanawia: oddalić wniosek.
Ustanowiony dla strony adwokat którego Okręgowa Rada Adwokacką wyznaczyła w osobie mecenasa I. E. w sporządzonej i wniesionej skardze kasacyjnej sformułowała m.in. wniosek o zasądzenie kosztów (w tym kosztów zastępstwa adwokackiego) według norm przepisanych.
Wyrokiem z dnia 21 stycznia 2016 r. wydanym na posiedzeniu niejawnym w sprawie o sygn. akt I OSK 3486/15 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną strony bez orzekania o wynagrodzeniu za pomoc prawną spełnioną na zasadzie prawa pomocy.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Zasady te precyzuje obecnie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2015 r. poz. 1801). Rozporządzenie to weszło w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. (§23). Zamieszczony w tym rozporządzeniu przepis przejściowy przewiduje, że do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji (§22).
Zgodnie z rozwiązaniami przyjętymi w §20 dotychczasowego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty te nie zostały zapłacone w całości lub części. W realiach rozstrzyganego przypadku adwokat nie złożyła takiego oświadczenia
Skoro zaś w realiach rozstrzyganego przypadku adwokat nie złożyła takiego oświadczenia, to nie istnieje inna możliwość jak tylko konieczność oddalenia wniosku.
W szczególności brak jest podstaw, aby wzywać adwokat do uzupełnienia wniosku w trybie art. 49 §1 ppsa w związku z art. 258 §1 i §2 pkt. 8 ppsa. Dyspozycja normy przepisu art. 49 §1 ppsa odnosi się bowiem wyłącznie do sytuacji gdy pismo obarczone jest brakami formalnymi. Zgodnie zaś z poglądem Sądu Najwyższego wyrażonym w uzasadnieniu postanowienia z dnia 14 października 1998r. (sygn. II CKN 687/98 OSNC 1999/3/63), - który zachowuje aktualność na kanwie rozstrzyganego przypadku - oświadczenie to nie stanowi braku formalnego pisma lecz brak w zakresie uzasadnienia wniosku. Będąc nieodzownym elementem uzasadnienia wniosku o przyznanie kosztów stanowi przesłankę do przyjęcia, że praca adwokata nie została wynagrodzona w związku z czym zachodzi podstawa poniesienia kosztów z tego tytułu przez Skarb Państwa na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. 82/16/124 ze zm.).
Nie istniała też możliwość wyinterpretowania treści takiego oświadczenia z osnowy złożonych wniosków. Po pierwsze pochodzą one od profesjonalisty. Po drugie działanie takie prowadziłoby do niedopuszczalnego nadawania z urzędu składanym pismom treści, których są one pozbawione.
Z tych przyczyn orzeczono jak w sentencji.