Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Wołek (spr.) WSA Elżbieta Kremer Sędziowie WSA Dorota Dąbek Protokolant Monika Pilch po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2009r. na rozprawie sprawy ze skargi I. F. na bezczynność Dyrektora Izby Celnej postanawia umorzyć postępowanie sądowe
I. F. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Dyrektora Izby Celnej. Zdaniem skarżącej jako funkcjonariusz Służby Celnej została przeniesiona służbowo z Oddziału Celnego [...] do Referatu Podatku Akcyzowego Urzędu Celnego, co wymaga wydania decyzji przez Dyrektora Izby Celnej, który takiej decyzji nie wydał. Naczelnik Urzędu Celnego pismem z dnia 27 czerwca 2008 r. poinformował skarżącą, iż z dniem 1 lipca 2008 r. wyznacza skarżącej miejsce pełnienia służby w Referacie Podatku Akcyzowego.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej wniósł o jej oddalenie podnosząc, że wyznaczenie miejsca pełnienia służby było wiążącym poleceniem służbowym wydanym przez Naczelnika Urzędu Celnego zgodnie z jego kompetencjami. Nie było, więc to przeniesienie służbowe skarżącej także z tego powodu, że nie nastąpiła zmiana Urzędu Celnego.
W trakcie kolejnej rozprawy przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie w dniu 21 kwietnia 2009 r. skarżąca oświadczył, że doszła do porozumienia z Dyrektorem Izby Celnej i dlatego cofa skargę. Okoliczność powyższą potwierdził pełnomocnik Dyrektora Izby Celnej.
Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r, nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę (art. 161 §1 pkt 1 p.p.s.a.).
Uznając, że w niniejszej sprawie brak jest podstaw do uznania cofnięcia skargi za niedopuszczalne, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie wskazanych przepisów.