Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 28 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata J. S. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi C. W. na bezczynność Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w przedmiocie wydania orzeczenia postanawia: oddalić wniosek.
Ustanowiony dla strony adwokat (k. 61), którego Okręgowa Rada Adwokacką wyznaczyła w osobie mecenasa J. S. (k. 71) w skardze kasacyjnej z dnia 8.07.2016 r. (wpływ 12.07.2016) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 29.02.2016 r. sformułował m.in. wniosek o zasądzenie kosztów udzielonej z urzędu pomocy prawnej, nieopłaconych w całości ani w części (k. 77v.)
Z urzędu stwierdza się, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 25 lipca 2016 r. sygn. j.w. odrzucił tę skargę kasacyjną z uwagi na uchybienie terminu do jej wniesienia i brak wniosku o przywrócenie terminu (k. 82-84). To postanowienie nie zostało zaskarżone. Sprawa jest prawomocnie zakończona.
Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Zasady te precyzuje obecnie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2015 r. poz. 1801). Rozporządzenie to weszło bowiem w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. (§23).
Zgodnie z rozwiązaniami przyjętymi w § 3 rozporządzenia wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty te nie zostały zapłacone w całości lub części. W realiach rozstrzyganego przypadku można przyjąć, że adwokat złożył takie oświadczenie.
Nie oznacza to jednak automatycznie, że zachodzą podstawy do przyznania adwokatowi jakiegokolwiek wynagrodzenia.
Podnieść bowiem należy, że przepis § 21 ust. 1 pkt. 2 lit. b) powołanego rozporządzenia przewiduje możliwość przyznania adwokatowi wynagrodzenia za "sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej". W realiach niniejszej sprawy wyznaczony adwokat skargę kasacyjną co prawda sporządził ale jej nie wniósł.
Przez "wniesienie" skargi kasacyjnej należy bowiem rozumieć skuteczne nadanie jej biegu a nie złożenie pisma procesowego w sądzie. Skoro zaś Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 25 lipca 2016 r. sygn. j.w. odrzucił tę skargę kasacyjną z uwagi na uchybienie terminu do jej wniesienia i brak wniosku o przywrócenie terminu (k. 82-84) a postanowienie to nie zostało zaskarżone, to w takich warunkach trudno wywodzić, aby sporządzona skarga kasacyjna została przez adwokata "wniesiona". Wniesienie skargi kasacyjnej wiązałoby się bowiem, z wywołaniem skutku procesowego polegającego na zainicjowaniu kontroli instancyjnej wyroku wydanego przez Sąd I instancji.
Nadto trzeba pamiętać, że w sytuacji gdy pomoc adwokata dawała stronie jedynie złudzenie skuteczności postępowania, to trudno wywodzić, że wyznaczony adwokat faktycznie udzielił stronie pomocy prawnej. Ponieważ zaś przyznawanie wynagrodzenie obciąża Skarb Państwa, więc sąd dysponując środkami publicznymi odpowiada za "zasadność i legalność ich wydatkowania". (por. B. Dauter w: S. Babiarz i inni, "Koszty postępowania w sprawach administracyjnych i sądowoadministracyjnych", Wyd. LexisNexis 2007, s. 317). Orzekający podziela przy tym stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w postanowieniu z dnia 16 czerwca 2010 r. sygn. akt. II FZ 143/10 że art. 250 ppsa nie nakłada obowiązku uwzględnienia każdego wniosku pełnomocnika a pomoc prawna świadczona w sposób sprzeczny z zasadami profesjonalizmu nie stanowi podstawy do przyznania wynagrodzenia.
Z przytoczonych względów orzeczono zatem jak w sentencji.