Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Jerzy Drwal po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. J. na bezczynność Burmistrza Miasta w przedmiocie niezałatwienia wniosku w sprawie przydziału lokalu socjalnego w zakresie wniosku A. J. o przyznanie prawa pomocy postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
. Wnioskiem o przyznanie prawa pomocy z dnia [...] stycznia 2010r. złożonym na urzędowym formularzu, skarżący zwrócił się do sądu o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
W sprawie zachodzi przesłanka oczywistej bezzasadności skargi, o której mowa w art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi. Zatem nawet jeśli zachodzą przesłanki związane z trudną sytuacją materialną strony, określone art. 246 p.p.s.a., oczywista bezzasadność wyłącza możliwość przyznania stronie prawa pomocy.
W kwestii interpretacji terminu "oczywistej bezzasadności skargi" w rozumieniu art. 247 p.p.s.a., w orzecznictwie i piśmiennictwie przyjmuje się, że chodzi o sytuację, gdy bez głębszej analizy prawnej, "na pierwszy rzut oka", nie ulega wątpliwości, że skarga nie może być uwzględniona. Taki przypadek zachodzi zwłaszcza w sytuacjach, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia (por. M. Niezgódka-Medek [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd.II Zakamycze 2006, s.558).
Przesłanki odrzucenia skargi określa art. 58 § 1 p.p.s.a. Jedną z przesłanek wymienionych w tym przepisie jest niedopuszczalność skargi z powodu braku właściwości sądu administracyjnego (art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.). W orzecznictwie przyjmuje się, że niedopuszczalność skargi jest jej oczywistą bezzasadnością w rozumieniu art. 247 ustawy p.p.s.a., a tym samą podstawą do odmowy przyznania prawa pomocy (postanowienie NSA z 7 czerwca 2004r., OZ 140/04; LEX nr 220389).
W sprawie niniejszej skarżący złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Burmistrza Miasta w przedmiocie niezałatwienia wniosku w sprawie przydziału lokalu socjalnego. Do skargi skarżący załączył m.in. odpis przedmiotowego wniosku skierowanego do Burmistrza Miasta o przyznanie lokalu socjalnego z zasobu mieszkaniowego gminy.
W tym miejscu podnieść należy, że sąd administracyjny rozpoznaje skargi na bezczynność organów administracji w przypadkach określonych art. 3 § 2 pkt 1-4a w związku z pkt 8 p.p.s.a., tj. gdy bezczynność ta dotyczy wydania decyzji administracyjnej, postanowienia albo podjęcia innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że kwestie gospodarowania zasobem mieszkaniowym gminy, w tym sprawy dotyczące przydziału lokalu socjalnego reguluje ustawa z 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t. jedn. - Dz. U. z 2005r., Nr 31, poz. 266 ze zm.). Ustawa ta w art. 23 przewiduje, że najem wydzielonych z mieszkaniowego zasobu gminy lokali socjalnych następuje w formie umowy cywilnoprawnej (umowy najmu). Dlatego też wszelkie spory w tym zakresie powinny rozstrzygać sądy powszechne. Zapewnienie lokali socjalnych należy co prawda do zadań własnych gminy i gmina realizuje w tym zakresie zadania z zakresu administracji publicznej, jednakże powołana ustawa nie przewiduje załatwiania tych spraw w formie jakiegokolwiek aktu administracyjnego. Zatem skoro ustawa nie przewiduje formy aktu administracyjnego dla załatwienia sprawy przydziału lokalu socjalnego, to nie można mówić, że organ administracji pozostaje w bezczynności (por. postanowienie NSA z 27 kwietnia 2009r. I OSK 415/09; http://orzeczenia.nsa.gov.pl/).
Reasumując powyższe, uznać należy, że skarga w sprawie przyznania lokalu socjalnego z mieszkaniowego zasobu gminy nie jest sprawą sądowoadministracyjną, leżącą w zakresie właściwości sądu administracyjnego. Złożona skarga jest zatem niedopuszczalna.
W tym stanie rzeczy należy przyjąć, że zaistniała przesłanka oczywistej bezzasadności skargi, która wyklucza możliwość przyznania prawa pomocy.
Mając powyższe na uwadze oraz na podstawie art. 247 ustawy p.p.s.a., sąd orzekł jak w sentencji.