Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Wałejko po rozpoznaniu w dniu 17 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.B. na bezczynność Zarządu Dróg Powiatowych w Ł. w przedmiocie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego postanawia: I. odrzucić skargę; II. zwrócić skarżącej kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu od skargi.
A. B.wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Zarządu Dróg Powiatowych w Ł. polegającą na niewydaniu przez Zarząd Dróg Powiatowych w Ł. decyzji dotyczącej zajęcia pasa drogowego i zezwolenia na umieszczenie infrastruktury technicznej w pasie drogi powiatowej w miejscowości D., gmina Ł.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi. Organ podniósł, że skarga jest nieuzasadniona, ponieważ Zarząd Dróg Powiatowych w Ł. nie jest organem.
W piśmie z dnia 10 września 2014 r. skarżąca podniosła, że skoro Zarząd Dróg Powiatowych został upoważniony do wydawania decyzji administracyjnych, a więc działania w formach przewidzianych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm., dalej powoływanej jako P.p.s.a.), to należy uznać go za organ w rozumieniu art. 32 P.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 5 P.p.s.a. sąd odrzuca skargę, jeżeli jedna ze stron nie ma zdolności sądowej albo jeżeli skarżący nie ma zdolności procesowej, a nie działa za niego przedstawiciel ustawowy albo jeżeli w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej stroną skarżącą zachodzą braki uniemożliwiające jej działanie.
Skarga w niniejszej sprawie dotyczy bezczynności Zarządu Dróg Powiatowych w Ł., polegającej na niewydaniu przez organ decyzji dotyczącej zajęcia pasa drogowego i zezwolenia na umieszczenie infrastruktury technicznej w pasie drogi powiatowej w miejscowości D., gmina Ł.
Jak wynika z art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 260 z późn. zm.) lokalizowanie w pasie drogowym obiektów budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego wymaga zezwolenia wydawanego przez właściwego zarządcę drogi. Zasada ta znajduje potwierdzenie w treści art. 20 pkt 8 ustawy o drogach publicznych, z którego wynika, że do zarządcy drogi należy w szczególności m. in. wydawanie zezwoleń na zajęcie pasa drogowego.
W myśl art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych zarządcami dróg są: dla dróg krajowych - Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, wojewódzkich - zarząd województwa, powiatowych - zarząd powiatu, gminnych - wójt, burmistrz lub prezydent miasta.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, zarządca drogi, o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 2-4 i ust. 5, może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy. Jeżeli jednostka taka nie została utworzona, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca. Ponadto, zgodnie z art. 21 ust. 1a ustawy o drogach publicznych, zarządca drogi może upoważnić pracowników odpowiednio: urzędu marszałkowskiego, starostwa, urzędu miasta lub gminy albo pracowników jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, do załatwiania spraw w jego imieniu, w ustalonym zakresie, w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych.