Dnia 6 listopada 2007 roku. Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu - Robert Talaga po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 listopada 2007 roku wniosku J.H. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi J.H. o wymierzenie grzywny Staroście S. w związku z niewykonaniem prawomocnego wyroku w sprawie o sygnaturze akt. III SAB 4/07 postanawia przyznać skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych /-/R. Talaga
W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu w wysokości 100,00 zł skarżący dnia 8 października 2007 roku złożył wypełniony na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
We wniosku J.H. wskazał, że jest inwalidą (dawnej I - grupy) i jego jedynym źródłem utrzymania jest renta inwalidzka w wysokości 754,25 zł brutto, z czego około 1/3 przeznacza na koszty ustawicznego leczenia ze względu na szereg dolegliwości, które wskazał w złożonym wniosku. Skarżący prowadzi gospodarstwo domowe wraz ze żoną, która również utrzymuje się z renty inwalidzkiej w wysokości 620,00 zł brutto. Skarżący, ani jego żona nie posiadają żadnych innych nieruchomości, oszczędności, ani przedmiotów o wartości przekraczającej 3000 euro.
Zgodnie z art. 245 §1 i §3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Przepis art. 246 §1 pkt 2 cytowanej ustawy stanowi, że przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z powołanych powyżej przepisów wynika, że instytucja zwolnienia od kosztów sądowych stanowi w istocie pomoc państwa dla osób, które z uwagi na ich trudną sytuację materialną nie mogą uiścić kosztów sądowych. Wskazana konstrukcja cytowanych przepisów oznacza, że prawo pomocy ma charakter wyjątkowy, a korzystać z tego uprawnienia mogą jedynie osoby w ciężkiej sytuacji finansowej, które nie są w stanie uiścić nawet najmniejszej należności sądowej.
Z przedłożonego oświadczenia o stanie majątkowym, finansowym i rodzinnym wynika że, sytuacja skarżącego jest rzeczywiście trudna. Łączne dochody dwuosobowego gospodarstwa domowego nie przekraczają 1400,00 zł brutto, co oznacza, że miesięcznie na jedną osobę pozostającą we wspólnym gospodarstwie domowym przypada ok. 600,00 zł. Biorąc dodatkowo pod uwagę stan zdrowia skarżącego i wiążące się z tym faktem dodatkowe koszty należy uznać, że poniesienie przez niego dodatkowych wydatków jest niemożliwe, co oznacza, że bez uszczerbku utrzymania koniecznego, nie jest on w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, a tym samym zasadny jest jego wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 258 §1 i § 2 pkt 7 w związku z art. 245 §1 i §3 oraz art. 246 §1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.) orzeczono jak w sentencji postanowienia.
/-/R. Talaga