Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, , po rozpoznaniu w dniu 14 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. L. i A. L. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W . w zakresie rozpatrzenia odwołania od decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego w łącznym zobowiązaniu pieniężnym na 2009 rok postanawia odrzucić skargę
Skarżący - A. L. i A. L., pismem z 13 marca 2013 r. wnieśli do tutejszego Sądu skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. w zakresie rozpatrzenia odwołania od decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego w łącznym zobowiązaniu pieniężnym na 2009 rok.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie ze względu na nie wyczerpanie trybu wskazanego w art. 52 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - dalej "p.p.s.a.".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 52 § 1 i 2 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
W orzecznictwie oraz w doktrynie nie budzi wątpliwości pogląd, że przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy również rozumieć wyczerpanie trybu przewidzianego w art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1071 z późn. zm.), dalej "k.p.a.". Przepis ten stanowi, iż na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
Złożenie zażalenia lub wezwania do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 37 § 1 k.p.a. jest zatem warunkiem formalnym wniesienia przez osobę zainteresowaną skargi do sądu administracyjnego na bezczynność organu.
Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, iż wniesienie przez skarżących skargi do Sądu nie zostało poprzedzone wezwaniem organu do usunięcia naruszenia prawa złożonym w trybie art. 37 § 1 k.p.a. W konsekwencji, wobec niewyczerpania środków zaskarżenia, nie została spełniona przesłanka dopuszczalności skargi.
Sąd, biorąc powyższe pod uwagę oraz działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. w zw. z art. 52 § 1 i 2, orzekł jak w sentencji.