Skarga W. W. na przewlekłość Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w przedmiocie rozpatrzenia zażalenia na postanowienie odmawiające zwolnienia z egzekucji wierzytelności
Sentencja

Wojewódzki Sądu Administracyjnego w Warszawie w składzie: Przewodnicząca Sędzia WSA Marta Waksmundzka - Karasińska po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi W. W. na przewlekłość Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w przedmiocie rozpatrzenia zażalenia na postanowienie odmawiające zwolnienia z egzekucji wierzytelności postanawia odrzucić skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6118 Egzekucja świadczeń pieniężnych
659
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej
Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. postanowieniem z [...] lipca 2012r. odmówił W.W. (dalej zwany: "Skarżącym") zwolnienia z egzekucji wierzytelności.

Skarżący pismem z 16 sierpnia 2012r, wniósł do Dyrektora Izby Skarbowej w W. zażalenie na ww. postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Skarżący pismem z 20 września 2012r. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłość Dyrektora Izby Skarbowej w zakresie rozpatrzenia ww. zażalenia.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w W. wniósł o jej odrzucenie. Podniósł, iż zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270, zwanej dalej: "P.p.s.a.") skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one Skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Skarżący przed złożeniem skargi nie skorzystał z przysługującego mu prawa do wniesienia zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie, do rozpatrzenia którego, zgodnie z art. 37 k.p.a. właściwym jest organ wyższego stopnia nad organem administracji, na którego przewlekłe postępowanie skarży się strona. Uznać zatem należy, że Skarżący nie wyczerpał trybu zażaleniowego, określonego w art. 37 k.p.a., co uprawniałoby do wniesienia w tej sprawie skargi do Sądu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 52 § 1 i 2 P.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one Skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich, przy czym przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Przepis ten wyraża generalną zasadę subsydiarności skargi sądowej. Wniesienie skargi do sądu administracyjnego wymaga zatem uprzedniego uruchomienia środków prawnych dostępnych w administracyjnym toku instancji, a w razie ich braku - skierowania do organu wezwania do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 i 4 P.p.s.a.).

W orzecznictwie oraz w doktrynie nie budzi wątpliwości pogląd, że przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy również rozumieć wyczerpanie trybu przewidzianego w art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 Nr 98, poz. 1071 ze zm. zwanej dalej: "K.p.a."). Przepis ten stanowi, iż na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Złożenie zażalenia lub wezwania do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 37 § 1 K.p.a. jest zatem warunkiem formalnym wniesienia przez osobę zainteresowaną skargi do sądu administracyjnego na przewlekłość organu.

Sąd, przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdza, że Skarżący przed wniesieniem skargi na przewlekłość Dyrektora Izby Skarbowej w W. w rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie odmawiające zwolnienia z egzekucji wierzytelności nie wniósł do organu administracyjnego stosownego środka zaskarżenia, o którym mowa w art. 37 § 1 K.p.a. W konsekwencji skarga była skargą przedwczesną, a tym samym niedopuszczalną w rozumieniu art. 58 § 1 i pkt 6 P.p.s.a.

Sąd, biorąc powyższe pod uwagę oraz działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6118 Egzekucja świadczeń pieniężnych
659
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej